يَدَي
از الکتاب
تعبیر به «یَدَىّ» (دو دست) به معناى دست هاى حسّى نیست که او از هر گونه جسم و جسمانیت پاک و منزه است، بلکه، دست در اینجا کنایه از قدرت است، چرا که انسان، معمولاً قدرت خود را با دست اعمال مى کند، لذا در تعبیرات روزمره، این کلمه در معناى قدرت، فراوان به کار مى رود، گفته مى شود فلان کشور در دست فلان گروه است، یا فلان معبد و ساختمان بزرگ، به دست فلان کس ساخته شده، گاه گفته مى شود: دست من کوتاه است، یا دست تو پر است.
دست در هیچ کدام از این استعمالات، به معناى عضو مخصوص نیست، بلکه تمام اینها کنایه از قدرت و سلطه است. و از آنجا که انسان، کارهاى مهم را با دو دست انجام مى دهد، و به کار گرفتن دو دست، نشانه نهایت توجّه و علاقه انسان به چیزى است، ذکر این تعبیر در آیه فوق، کنایه از عنایت مخصوص پروردگار و اعمال قدرت مطلقه اش در آفرینش انسان است.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
بَيْن وَ مِن اللّه رَحْمَتِه بُشْرا الرّيَاح لَکُم نَجْوَاکُم تُقَدّمُوا التّوْرَاة لِمَا مُصَدّقا أَ هُو الّذِي يُرْسِل إِذَا إِن آمَنُوا عَذَاب الّذِين صَدَقَات شَدِيد حَتّى صَدَقَة قُل فَقَدّمُوا فَإِذ إِلٰه رَسُولِه لَم ذٰلِک أَن الرّسُول لا مَا نَذِير أَنْزَلْنَا خَيْر سَأَلْتُکُم نَاجَيْتُم أَرْسَل مُبَشّرا أَيّهَا أَقَلّت أَشْفَقْتُم لِأُحِل مَع إِلَيْکُم مُؤْمِنِين إِلاّ سَحَابا بِرَسُول مَن اتّقُوا تَفْعَلُوا السّمَاء کُنْتُم رَحِيم رَسُول بَعْض غَفُور يَا ثِقَالا تَعَالَى أَجْر يَأْتِي مَاء جِنّة طَهُورا تَاب إِنّي الْبَحْر لِنُحْيِي نُشُورا فَهُو سُقْنَاه أَطْهَر الْمُحْسِنِين إِسْرَائِيل لِبَلَد عَمّا حُرّم عَلَيْکُم فَإِن بَعْدِي اسْمُه سَمِيع يُشْرِکُون بِصَاحِبِکُم مَيّت الْبَرّ بَنِي
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
