عِبَادِي
از الکتاب
تعبیر به «عِبادِى» (بندگان من) تعبیرى است، لطیف که هر انسانى را بر سر شوق مى آورد، و به دنبال آن توصیف خدا به آمرزنده مهربان این اشتیاق را به اوج مى رساند.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن إِن مَا الّذِين فِي أَن لَيْس يَا لَک هُم عَلَيْهِم إِلاّ هٰذَا سُلْطَان لِقَوْم أَ إِذَا عَلَى لا يَقُولُون بِمُخْرَجِين نَبّئ غُرُورا فَلَمّا عَنّي يَتّخِذُوا أَضْلَلْتُم أَنّي تَعْمَلُون هٰؤُلاَء يَرِثُهَا سَأَلَک مُسْتَقِيم ادْخُلِي الصّالِحُون الشّکُور أَنْتُم فَرِيق قَلِيل الْأَرْض آمَنُوا دُونِي رَبّنَا کُنْتُم أَم قَضَيْنَا مِنْهَا أَسْرَفُوا قُل مَرْضِيّة جَنّتِي يُؤْمِنُون أَنَا فَإِنّي فَادْخُلِي عَلَي صِرَاط رَاضِيَة آمَنّا تَشْکُرُون الْغَفُور عَلَيْه الشّيْطَان أَوْلِيَاء کَفَرُوا قَرِيب کَان رَبّک فَاغْفِر لَآيَات الْمَوْت ذُوقُوا أَرْضِي ضَلّوا شُکْرا أَنْفُسِهِم اللّه فَيَقُول لَبَلاَغا الذّکْر إِنّا تُکَلّمُون فِيهَا لَعَلّکُم يَعِدُهُم إِنّه الرّحِيم أُجِيب فَحَسِب يَقُول السّبِيل الْمُخْلَصِين أَعْتَدْنَا لَنَا إِلَى وَاسِعَة دَاوُد بَعْد دَعْوَة
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
