فَوَيْل
واژه هاى «ویل»، «ویس» و «ویح» در لغت عرب، در مواردى به کار مى رود که شخصى به حال دیگرى تأسف مى خورد، منتها «ویح» در مقام ترحم گفته مى شود، «ویس» در مقام تحقیر، و «ویل» در موارد کارهاى زشت و قبیح. «وَیل» در لغت عرب، در مواردى گفته مى شود که فرد یا افرادى به هلاکت بیفتند، و معناى عذاب و بدبختى را مى دهد، و به گفته بعضى، مفهومى شدیدتر از عذاب دارد.
جمعى گفته اند: «ویل»، چاه یا دره اى است در دوزخ، ولى منظور این گویندگان این نیست که در لغت به این معنا آمده، بلکه در حقیقت بیان مصداق است.
«وَیْل» را بعضى به معناى «هلاکت»، بعضى به معناى «انواع عذاب» و بعضى آن را به معناى «وادى پر عذابى در جهنم» نیز تفسیر کرده اند.
این کلمه معمولاً در مورد حوادث اسفناک به کار مى رود، در سوره «مرسلات» حکایت از سرنوشت دردناک تکذیب کنندگان در آن روز مى کند. و در سوره «مطففین» به معناى «شرّ»، یا «غم»، و «اندوه» یا «هلاکت»، یا «عذاب دردناک»، و یا «وادى سخت و سوزانى در دوزخ» است، و معمولاً این واژه به هنگام نفرین و بیان زشتى چیزى به کار مى رود، و یا این که تعبیرى است کوتاه اما مفاهیم زیادى را تداعى مى کند.
ریشه کلمه
