طه ١٢٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۴۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

سپس پروردگارش او را برگزید، و توبه‌اش را پذیرفت، و هدایتش نمود.

سپس پروردگارش او را برگزيد و بر او ببخشود و هدايتش كرد
سپس پروردگارش او را برگزيد و بر او ببخشود و [وى را] هدايت كرد.
سپس خدا او را (به مقام نبوتش) برگزید و توبه او را پذیرفت و هدایتش فرمود.
آن گاه پروردگارش او را برگزید و توبه اش را پذیرفت و او را راهنمایی کرد.
سپس پروردگارش او را برگزيد و توبه‌اش را بپذيرفت و هدايتش كرد.
سپس پروردگارش باز او را برگزید و از او درگذشت و هدایتش کرد
سپس پروردگارش او را برگزيد و به مهر و بخشايش خويش بر او بازگشت و توبه‌اش بپذيرفت و او را راه نمود.
سپس پروردگارش او را (برای پیغمبری) برگزید و توبه‌اش را پذیرفت و (به سوی اعتذار و استغفار) رهنمودش کرد.
سپس پروردگارش او را برگزید. پس بر او برگشت و (وی را به رسالت) هدایت کرد.
سپس برگزید او را پروردگارش پس بازگشت بر او و هدایت کرد


طه ١٢١ آیه ١٢٢ طه ١٢٣
سوره : سوره طه
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِجْتَبَاهُ»: انتخابش کرد. به پیغمبریش برگزید. خدا با توفیق توبه او را به خود نزدیک فرمود (نگا: اعراف / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - آدم(ع) درپى عصیان و تناول از درخت ممنوع، از کرده خویش پشیمان شد و به درگاه خداوند توبه کرد. (ثمّ اجتبه ربّه فتاب علیه ) «جبایة» (ریشه اصلى «إجتبى»); به معناى جمع آورى کردن و به دست آوردن است. و «إجتباء» به معناى اصطفاء (خالص چیزى را برگزیدن) و اختیار است (لسان العرب). بنابراین «إجتباه ربّه» یعنى، خداوند علاقه هاى آدم به این سو و آن سو را قطع کرد و همه را براى خود جمع کرد و وى را براى خود خالص گردانید. این تعبیر حاکى از انقطاع کامل آدم(ع) از غیر خدا و توبه حقیقى او است.

۲ - خداوند، براى تربیت و رشد آدم، علاقه هاى غیر الهى را از او دور ساخت و وى را براى خود خالص گردانید. (ثمّ اجتبه ربّه فتاب علیه )

۳ - پذیرش دوباره آدم(ع) و برگزیدن او از سوى خداوند، پس از گذشت مدتى از خطاى تناول از درخت ممنوع صورت گرفت. (ثمّ اجتبه ربّه فتاب علیه ) «ثمّ» براى تراخى است و مى رساند که اجتباى الهى - که همان موفق ساختن آدم(ع) به توبه و انقطاع از غیر خدا بود - با تأخیر انجام پذیرفت.

۴ - برگزیدن آدم از سوى خداوند، پرتویى از ربوبیت او است. (ثمّ اجتبه ربّه )

۵ - خداوند با عطوفت و مهربانى توبه آدم را پذیرفت و گناه او را بخشید. (ثمّ اجتبه ربّه فتاب علیه ) «تاب»; یعنى، رجوع کرد و به دلیل حرف «على» در آن معناى عطوفت و ترحم تضمین شده است; یعنى، خداوند در حالى به آدم توجه و عنایت کرد، که بر او عطوف و مهربان بود.

۶ - انقطاع کامل آدم(ع) از غیر خدا و معطوف شدن تمام توجه او به خداوند، زمینه ساز عنایت دوباره خداوند به آن حضرت بود. (اجتبه ربّه فتاب علیه ) حرف «فا» گویاى تفریع «تاب علیه» بر جمله قبل است که بر گردآمدن و جمع شدن همه علایق و وابستگى هاى آدم(ع) در توجه به خداوند دلالت داشت .

۷ - آدم(ع)، درپى برگزیدگى و آمرزیده شدن، از هدایت الهى نیز برخوردار گردید. (ثمّ اجتبه ربّه فتاب علیه و هدى )

۸ - آدم(ع)، پس از آمرزش گناهش، راه رشد و تعالى خویش را بازیافت. (و هدى ) در آیه قبل آمده بود که آدم(ع) در پى نافرمانى و عصیان، از رشد و کمال خویش بازماند (غوى). فعل «هدى» در این آیه دلالت مى کند که خداوند آثار آن گمراهى را از میان برد و راه کمال و برگزیدگىرا به او نشان داد.

۹ - آدم(ع)، شخصیتى ارجمند در پیشگاه خداوند (ثمّ اجتبه ربّه فتاب علیه و هدى )

۱۰ - پذیرش توبه آدم و راهنمایى او براى حرکت به سوى خدا، پرورشى الهى براى آدم و جلوه اى از ربوبیت خداوند بود. (ثمّ اجتبه ربّه فتاب علیه و هدى ) ارتباط واژه «ربّه» به فعل هاى «تاب» و «هدى»، گویاى برداشت یاد شده است و مراد از هدایت - به قرینه «اجتباه ربّه» - هدایت به سوى خداوند است.

موضوعات مرتبط

  • آدم(ع): آثار انقطاع آدم(ع) ۶; آثار عصیان آدم(ع) ۱; آدم(ع) و درخت ممنوعه ۱; آمرزش آدم(ع) ۵، ۸; برگزیدگى آدم(ع) ۲، ۳، ۴، ۷; تربیت آدم(ع) ۲، ۱۰; تکامل آدم(ع) ۲، ۸; توبه آدم(ع) ۱; عوامل پشیمانى آدم(ع) ۱ ; فضایل آدم(ع) ۹; قبول توبه آدم(ع) ۳، ۵، ۱۰; قصه آدم(ع) ۱، ۲، ۳، ۵، ۶، ۷ ، ۸; منشأ اخلاص آدم(ع) ۲; هدایت آدم(ع) ۷، ۸، ۱۰
  • خدا: زمینه لطف خدا ۶; مهربانى خدا ۵; نشانه هاى ربوبیت خدا ۴، ۱۰
  • درخت ممنوعه: آثار تناول از درخت ممنوعه ۱
  • مهتدین :۷

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=طه_١٢٢&oldid=11770»