الذاريات ٢١
ترجمه
| الذاريات ٢٠ | آیه ٢١ | الذاريات ٢٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«فِی أَنفُسِکُمْ»: دستگاههائی که در بدن انسان است، مانند: قلب، کلیه، ریه، دهها هزار کیلومتر رگهای درشت و باریک، ده میلیون میلیارد سلول، حواسی همچون بینائی و شنوائی و ... هر یک آیتی از عظمت است. «أَفَلا تُبْصِرُونَ؟»: مگر غافل شده‌اید و نمی‌بینید؟ (نگا: قصص / ، زخرف / ).
تفسیر
- آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات
- اقسام آياتى كه در انفس انسان ها هست و بر يكتايى خداوند در ربوبيت دلالت مى كند
- وجوه مختلف در اينكه فرمود: ((و فى السماء رزقكم و ما تدعون ))
- احتمال اينكه مقصود از آسمان در آيه شريفه غيب باشد نيز ممكن است
- گفتارى درباره كافى بودن رزق براى روزى خواران
- داستان وارد شدن ملائكه ماءمور به هلاك ساختن قوم لوط ابراهيم (ع ) و آنچه بين ميزبان و ميهمانان گذشت
- آيتى كه خداوند با عذاب قوم لوط و هلاكتشان بر جاى گذاشت
- اشاره به هلاكت فرعون و لشكريانش و هلاكت عاد، ثمود و قوم نوح (ع )
- معناى آيه : ((و السماء بنيناها بايد و انا لموسعون ))
- (روايتى درباره آيات انفسى ، رزق ، يد داشتن خدا، و خلق زوجين از هر چيز و...)
- رواياتى از معصومين عليهم السلام در بيان ويژگيهاى خلقت خداوند
نکات آیه
۱ - وجود انسان و شگفتى هاى آن، نشانه هایى از خداوند براى حق جویان (و فى الأرض ءایت ... و فى أنفسکم)
۲ - آیات الهى در وجود انسان، داراى اهمیتى ویژه و شایان مطالعه عمیق (و فى الأرض ءایت ... و فى أنفسکم أفلاتبصرون) از اختصاص به ذکر یافتن «أنفسکم» در قبال همه مظاهر هستى، اهمیت آن و از تعبیر «أفلاتبصرون» لزوم مطالعه ژرف برداشت مى شود.
۳ - روحیه ناباورى و سطحى نگرى، مانع رهجویى انسان به شناخت آیات الهى (ءایت للموقنین ...أفلاتبصرون) تصریح به «موقنین» و توبیخ کافران با عبارت «أفلاتبصرون»، مى رساند که مشکل اصلى آنان - که آیات الهى را در زمین و وجود انسان، نمى بینند و یا پیام آن را درک نمى کنند - سست اندیشى، ناباورى و سطحى نگرى است.
۴ - توبیخ حق ناباوران، به خاطر نیندیشیدن به ژرفاى مظاهر هستى و اکتفا به نگاهى سطحى (و فى الأرض ءایت ... و فى أنفسکم أفلاتبصرون) توبیخ، از تعبیر «أفلاتبصرون» استفاده مى شود و با توجه به این که ماده «تبصرون» به معناى نگاه همراه با تحقیق و تأمل است، استفاده مى شود که مشکل کافران، سطحى نگرى است.
۵ - مطالعه در وجود انسان و شگفتى هاى آن، از راه هاى تحکیم مبانى توحیدى و خداشناسى (و فى الأرض ءایت ... و فى أنفسکم أفلاتبصرون)
روایات و احادیث
۶ - «و فى المجمع، و قیل: یعنى أنّه خلقک سمیعاً بصیراً تغضب و ترضى و تجوع و تشبع و ذلک کلّه من آیات اللّه تعالى، عن الصادق(ع);[۱] در مجمع البیان [ذیل آیه «و فى الأرض آیات... و فى أنفسکم»] آمده است: یعنى، خداوند تو را شنوا و بینا آفرید; خشمگین مى شوى، راضى مى گردى، گرسنگى و سیرى دارى، اینها همه از آیات خداى تعالى است و این معنا از امام صادق(ع) روایت شده است».
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: آیات انفسى ۱، ۵، ۶; اهمیت مطالعه آیات انفسى ۲; موانع شناخت آیات خدا ۳
- انسان: اهمیت انسان شناسى ۲، ۵
- توحید: دلایل توحید ۵
- حق: آثار حق ناپذیرى ۳; سرزنش حق ناپذیران ۴; سطحى نگرى حق ناپذیران ۴
- خدا: دلایل خدا شناسى ۱، ۵
- دین: آسیب شناسى دینى ۳
- سطحى نگرى: آثار سطحى نگرى ۳; سرزنش سطحى نگرى ۴
- شناخت: آفات شناخت ۳
منابع
- ↑ مجمع البیان، ج ۹، ص ۲۳۵; نورالثقلین، ج ۵- ، ص ۱۲۳، ح ۲۱.
