لقمان ٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

و هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‌شود، مستکبرانه روی برمی‌گرداند، گویی آن را نشنیده است؛ گویی اصلاً گوشهایش سنگین است! او را به عذابی دردناک بشارت ده!

و چون آيات ما بر او تلاوت شود، با نخوت روى بر مى‌گرداند، چنان كه گويى آن را نشنيده است، گويى در دو گوش او سنگينى است. پس او را به عذابى دردناك بشارت ده
و چون آيات ما بر او خوانده شود، با نِخوت روى برمى‌گرداند، چنانكه گويى آن را نشنيده [يا] گويى در گوشهايش سنگينى است؛ پس او را از عذابى پر درد خبر ده.
و هر گاه بر او تلاوت آیات ما شود چنان با غرور و تکبّر پشت گرداند که گویی هیچ آن آیات الهی را نشنید، پنداری از هر دو گوش کر است، این کس را به عذاب دردناک بشارت ده.
چون آیات ما بر او خوانده شود متکبرانه روی برمی گرداند، گویی آنها را نشنیده است، انگار در دو گوشش سنگینی است، پس او را به عذابی دردناک مژده ده؛
و چون آيات ما بر آنها خوانده شود، با خودپسندى روى برگردانند، چنان كه گويى نشنيده‌اند. يا همانند كسى كه گوشهايش سنگين شده باشد. او را به عذابى دردآور بشارت ده.
و چون آیات ما بر او خوانده شود، متکبرانه روی برگرداند که گویی آن را نشنیده است، چنانکه گویی در گوشهایش سنگینی‌ای هست، پس او را از عذاب دردناک خبر ده‌
و چون آيات ما بر او خوانده شود با حالت گردنكشى روى بگرداند گويى كه آنها را نشنيده [و] گويى در گوشهاى وى گرانى است، پس او را به عذاب دردناك مژده ده.
هنگامی که آیات ما بر ایشان خوانده می‌شود، مستکبرانه روی برمی‌گردانند و می‌روند. انگار آنها را نشنیده‌اند. گوئی در گوشهایشان سنگینی است. ایشان را به عذاب دردناکی مژده بده.
و هنگامی که آیات ما بر او خوانده شود، با نخوت روی برمی‌گرداند، چونان که آنها را نشنیده، (یا) گویی در (هر) دو گوشش سنگینی‌ای است‌؛ پس او را به عذابی پردرد نوید ده.
و گاهی که خوانده شود بر او آیتهای ما پشت کند کبرورزنده چنانکه گوئی نشنیده است آن را گوئی که در گوشهایش است سنگینی پس نویدش ده به عذابی دردناک‌


لقمان ٦ آیه ٧ لقمان ٨
سوره : سوره لقمان
نزول : ٦ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مُسْتَکْبِراً»: متکبّرانه. خود بزرگ‌بینانه. «وَقْراً»: سنگینی.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - برخى از مردم اصلاً، روحیه حق پذیرى ندارند و در صورت تلاوت آیات الهى بر آنان، مستکبرانه از آن روى برمى گردانند. (و من الناس ... و إذا تتلى علیه ءایتنا ولّى مستکبرًا)

۲ - برخورد مستکبرانه با آیات الهى، عذاب آور است. (و إذا تتلى علیه ءایتنا ولّى ... فبشّره بعذاب ألیم)

۳ - دلِ مبتلا به لهو و باطل، از آیات الهى هیچ تأثیرى نمى پذیرد. (من یشترى لهو الحدیث ... و إذا تتلى علیه ءایتنا ولّى مستکبرًا کأن لم یسمعها) از این که آیه گفته است برخى از مردم، در پى خرید حدیث لهوند، استفاده مى شود که آنان، دل در گرو لهو دارند.

۴ - کسانى که در پى کسب لهو و گمراهى مردم اند، در برخورد با آیات خداوند، از آن اِعراض مى کند.    و من الناس من یشترى لهو الحدیث لیضلّ عن سبیل اللّه ... و إذا تتلى علیه ءایتنا ولّى مستکبرًا

۵ - روحیه استکبارى و خودبزرگ بینى، مانع از درک و پذیرش آیات الهى است. (ولّى مستکبرًا کأن لم یسمعها)

۶ - گوش، از ابزار کسب اطلاعات و شناخت است. (کأن لم یسمعها کأنّ فى أُذنیه وقرًا)

۷ - برخورد منفى با آیات الهى، مانع از پذیرش آنها است.    و من الناس من یشترى لهو الحدیث لیضلّ عن سبیل اللّه ... و إذا تتلى علیه ءایتنا ولّى مستکبرًا

۸ - رواج دهندگان سخنان باطل، به قدرى از آیات خدا گریزانند که گویا سنگینى گوش دارند. (کأنّ فى أُذنیه وقرًا)

۹ - حق پذیرى، زمینه و شایستگى و صلاحیتِ لازم را مى طلبد. (و إذا تتلى علیه ءایتنا ولّى مستکبرًا ... کأنّ فى أُذنیه وقرًا) این که گفته است: «لهو طلبان، با شنیدن آیات الهى، روى مى گردانند به گونه اى که گویا ثقل سامعه دارند»، مى رساند که پذیرفتن حق، زمینه لازم دارد.

۱۰ - قبول نکردن تعالیم قرآن از سوى برخى انسان ها، ناشى از بى اعتنایى آنان است و نه از ناحیه قرآن. (و إذا تتلى علیه ءایتنا ولّى مستکبرًا کأن لم یسمعها)

۱۱ - لهوگرایانِ مستکبرِ حق ناپذیر، مورد تهدید خداوند به عذابى بس دردناک اند. (و من الناس من یشترى لهو الحدیث ... ولّى مستکبرًا ...فبشّره بعذاب ألیم)

۱۲ - لهوگرایانِ رویگردان از آیات خداوند، مورد استهزاى خداوندند. (فبشّره بعذاب ألیم) کاربرد «بشارت» - که در خبر خوش حال کننده استعمال مى شود - براى «عذاب» به منظور استهزا و تمسخر است.

۱۳ - عذاب هاى خداوند، داراى مراتب است. (عذاب ألیم)

۱۴ - گمراهان و رواج دهندگان سخنان باطل در برابر قرآن کریم، در مقابل هر پیامى که نشانه الهى داشت، موضع گیرى مى کردند و حساسیت شان، تنها مربوط به تلاوت آیات خدا از سوى پیامبر(ص) نبود. (و إذا تتلى علیه ءایتنا ولّى مستکبرًا) مجهول آورده شدن فعل «تُتلى» به جاى فعل معلوم، مى تواند به منظور اشاره به نکته یاد شده باشد.

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: استهزاى معرضان از آیات خدا ۱۲; اعراض از آیات خدا ۱; تلاوت آیات خدا ۱; سنگینى گوش معرضان از آیات خدا ۸; معرضان از آیات خدا ۴; موانع فهم آیات خدا ۵
  • استکبار: آثار استکبار ۵; استکبار با آیات خدا ۱; کیفر استکبار با آیات خدا ۲
  • اضلالگران: موضعگیرى اضلالگران ۱۴
  • ایمان: موانع ایمان به آیات خدا ۵، ۷
  • حق: تهدید حق ناپذیران ۱۱; حق ناپذیران ۱; زمینه حق پذیرى ۹
  • خدا: استهزاهاى خدا ۱۲; عذابهاى خدا ۱۳
  • دین: آسیب شناسى دینى ۷
  • شناخت: ابزار شناخت ۶
  • عذاب: تهدید به عذاب ۱۱; عذاب دردناک ۱۱; مراتب عذاب ۱۳
  • قرآن: آثار اعراض از قرآن ۱۰; دلایل عدم قبول قرآن ۱۰
  • قلب: عوامل ختم قلب ۳
  • کیفر: عوامل کیفر ۲
  • گوش: فواید گوش ۶
  • لهو: آثار لهو ۳; استهزاى طالبان لهو ۱۲; تهدید طالبان لهو ۱۱; سنگینى گوش مروجان لهو ۸; طالبان لهو ۴; موضعگیرى مروجان لهو ۱۴
  • مستکبران: تهدید مستکبران ۱۱
  • هدایت: موانع هدایت ۳

منابع