القصص ٦٢
ترجمه
| القصص ٦١ | آیه ٦٢ | القصص ٦٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«أَیْنَ»: کجا؟ کو؟
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۵۷ - ۷۵، سوره قصص
- غرض كلى آيات : بيان بهانه ديگرى از مشركين بر عدم ايمانشان به قرآن
- پاسخ به اين عذر و بهانه مشركين كه اگر ايمان بياوريم از سرزمينمان رانده مىشويم
- جواب ديگرى به آن بهانه : تنعم و بهره مندى مادى درحال كفر و بى ايمانى ، در معرض هلاكت و فنا است
- ترجيح پيروى هدى بر ترك آن با مقايسه حال پيروان هدايت باحال پيروان هوى
- سخن پيشوايان شرك در روز قيامت كه در مقام بيزارى جستن از پيروان خود (مشركين )
- معناى و مراد از جمله ((اءغوينا هم كما غوينا))
- معناى اينكه كورى به اخبار نسبت داده شده ((فعميت عليهم الانباء)) نه به خود مشركين
- پاسخ ديگر به عذر و بهانه مشركين
- بيان اينكه خداوند داراى اختيار تكوينى (يخلق ما يشاء) و تشريعى (ويختار) است
- معناى مختار بودن انسان و بيان اينكه او در برابر اراده تكوينى و تشريعى خدا اختيارىندارد
- مقصود از اينكه فرمود: ((ما كان لهم الخيرة ))
- سه وجه براى اينكه فقط خدا مستحق پرستش است : ((له الحمد فى الاولى و الاخرة و لهالحكم و اليه ترجعون ))
- اثبات توحيد ربوبى خداى تعالى با بيان عجز آلهه مشركين از آوردن نور يا يا آوردنشب
- در قيامت كه روز كشف حقائق است بطلان پندار مشركان آشكار مى گردد (فعلمواان الحق لله...)
- بحث روايتى (چند روايت در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - صحنه روبه رو شدن اهل شرک با مؤاخذه خداوند در روز رستاخیز، صحنه اى شایان توجه و یادآورى (و یوم ینادیهم فیقول أین شرکاءى) «یوم» در «یوم ینادیهم» مفعول براى فعل محذوف «اذکر» است; یعنى، «اذکر یوم ینادیهم...».
۲ - محرومیت مشرکان، از افتخار قرب به خداوند در قیامت (و یوم ینادیهم) «ندا» در جایى است که شخص را از دور بخوانند. بنابراین تعبیر «ینادیهم» به جاى «یدعوهم»، مى تواند بیانگر مطلب یاد شده باشد.
۳ - مکالمه خداوند با مردم در قیامت (و یوم ینادیهم فیقول أین شرکاءى) ضمیر فاعل در «ینادى» و «یقول» به خداوند بازمى گردد.
۴ - پرسش تحقیرآمیز خداوند از مشرکان، درباره معبودهاى آنان در قیامت (فیقول أین شرکاءى) استفهام در «أین شرکاءى» براى تهکّم و استهزا است.
۵ - شرک، اندیشه اى مبتنى بر حدس و گمان است; نه بر پایه دلیل و برهان. (أین شرکاءى الذین کنتم تزعمون) «زعم» (مصدر «تزعمون») به سخنى گفته مى شود که گوینده درباره درستى آن، تردید داشته باشد.
۶ - انسان، مسؤول اندیشه ها و گرایش هاى خویش و مورد بازخواست از سوى خداوند در قیامت (و یوم ینادیهم فیقول أین شرکاءى الذین کنتم تزعمون)
۷ - شرک پیشگان، معتقد به وجود شریک هاى متعدد براى خداوند (فیقول أین شرکاءى الذین کنتم تزعمون)
موضوعات مرتبط
- انسان: مسؤولیت انسان ۶
- خدا: پرسشهاى خدا ۴; تکلم خدا در قیامت ۳; خدا و شریک ۷; محرومان از قرب خدا ۲
- ذکر: ذکر مؤاخذه اخروى مشرکان ۱
- شرک: بى منطقى شرک ۵
- عقیده: حسابرسى اخروى عقیده ۶
- مشرکان: پرسش از مشرکان ۴; تحقیر اخروى مشرکان ۴; عقیده مشرکان ۷; محرومیت اخروى مشرکان ۲; مشرکان در قیامت ۱، ۴
- معبودان باطل: پرسش درباره معبودان باطل ۴
