۱۶٬۳۰۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۴۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى: رواياتى در باره مراد از: «من عنده علم الكتاب»
| خط ۲۱۹: | خط ۲۱۹: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۵۳۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۵۳۱ </center> | ||
==بحث روايتى: رواياتى در باره مراد از: | ==بحث روايتى: رواياتى در باره مراد از: «مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب»== | ||
در كتاب بصائرالدرجات، به سند خود از ابى حمزه ثمالى، از ابى جعفر | در كتاب بصائرالدرجات، به سند خود از ابى حمزه ثمالى، از ابى جعفر «عليه السلام» روايت كرده كه در ذيل آيه مورد بحث فرمود: مقصود على «عليه السّلام» است. | ||
مؤلف: و در همان كتاب اين روايت را با چند سند، از جابر و بريد بن معاويه و فضيل بن يسار، از امام ابى جعفر | مؤلف: و در همان كتاب اين روايت را با چند سند، از جابر و بريد بن معاويه و فضيل بن يسار، از امام ابى جعفر «عليه السّلام»، و به سند خود از عبداللّه بن بكير و عبداللّه بن كثير هاشمى، از ابى عبداللّه «عليه السّلام»، و به سند خود، از سلمان فارسى، از على «عليه السّلام» روايت نموده است. | ||
و در كافى به سند خود، از بريد بن معاويه روايت كرده كه در تفسير آيه مورد بحث فرمود: ما را منظور داشته كه اولمان و افضلمان و بهترين ما بعد از رسول خدا | و در كافى به سند خود، از بريد بن معاويه روايت كرده كه در تفسير آيه مورد بحث فرمود: ما را منظور داشته كه اولمان و افضلمان و بهترين ما بعد از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، على «عليه السّلام» است. | ||
و در معانى الاخبار، به سند خود از خلف بن عطيّه عوفى، از ابى سعيد خدرى روايت كرده كه گفت: من از رسول خدا | و در معانى الاخبار، به سند خود از خلف بن عطيّه عوفى، از ابى سعيد خدرى روايت كرده كه گفت: من از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، از معناى گفتار خداى جلّ ثنائه كه فرموده: «قَالَ الَّذِى عِندَهُ عِلمٌ مِنَ الكِتَاب» پرسش نمودم. | ||
فرمود: او، جانشين برادرم سليمان بن داوود بود. گفتم: يا رسول اللّه! در آيه | فرمود: او، جانشين برادرم سليمان بن داوود بود. گفتم: يا رسول اللّه! در آيه «قُل كَفَى بِاللّهِ شَهِيداً بَينِى وَ بَينَكُم وَ مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب» منظور كيست؟ فرمود: او، برادرم على بن ابی طالب است. | ||
و در تفسير عياشى، از عبداللّه بن عطا، روايت كرده كه گفت: خدمت حضرت ابى جعفر | و در تفسير عياشى، از عبداللّه بن عطا، روايت كرده كه گفت: خدمت حضرت ابى جعفر «عليه السّلام» عرض كردم: اين پسر عبداللّه بن سلام بن عمران چنين معتقد است كه منظور از «مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب»، پدر اوست، آيا صحيح است، يا نه؟ فرمود: دروغ مى گويد، منظور على بن ابى طالب است. | ||
و در تفسير برهان، از ابن شهر آشوب روايت كرده كه گفته است: محمد بن مسلم و ابى حمزه ثمالى و جابر بن يزيد، از ابى جعفر | و در تفسير برهان، از ابن شهر آشوب روايت كرده كه گفته است: محمد بن مسلم و ابى حمزه ثمالى و جابر بن يزيد، از ابى جعفر «عليه السّلام»، و على بن فضال و فضيل بن داوود، از ابى بصير، از امام صادق «عليه السّلام»، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۵۳۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۵۳۲ </center> | ||
و احمد بن | و احمد بن محمّد كلبى و محمّد بن فضيل، از حضرت رضا «عليه السّلام»، و به طريقى كه اسم نبرده، از موسى بن جعفر «عليه السّلام»، و از زيد بن على، و از محمّد بن حنفيه و از سلمان فارسى و از ابى سعيد خدرى و اسماعيل سدى روايت كرده اند كه همگى گفته اند: منظور از «مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب» در آيه «قُل كَفَى بِاللّهِ شَهِيداً بَينِى وَ بَينَكُم وَ مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب»، على بن ابى طالب «عليه السّلام» است. | ||
و در تفسير برهان، از ثعلبى در تفسير خود، به سند خود از معاويه، از اعمش از ابى صالح، از ابن عباس روايت كرده، و از عبداللّه عطاء، از ابى جعفر نيز روايت شده كه شخصى به او گفت: مردم گمان كرده اند منظور از جمله | و در تفسير برهان، از ثعلبى در تفسير خود، به سند خود از معاويه، از اعمش از ابى صالح، از ابن عباس روايت كرده، و از عبداللّه عطاء، از ابى جعفر نيز روايت شده كه شخصى به او گفت: مردم گمان كرده اند منظور از جمله «مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب»، عبداللّه بن سلام است، آيا صحيح است يا نه؟ او (يعنى هم ابن عباس و هم حضرت ابى جعفر) گفت: نه، منظور على بن ابی طالب است. | ||
و نيز روايت شده كه شخصى از سعيد بن جبير پرسيد: منظور از جمله | و نيز روايت شده كه شخصى از سعيد بن جبير پرسيد: منظور از جمله «مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب»، عبداللّه بن سلام است؟ گفت: نه، چطور ممكن است او باشد، با اين كه اين سوره در مكه نازل شده است؟ | ||
مؤلف: اين روايت را سيوطى هم، در الدّرالمنثور از سعيد بن منصور، ابن جرير، ابن منذر ابن ابى حاتم و نحاس، در كتاب ناسخ خود، از سعيد بن جبير روايت كرده اند. | مؤلف: اين روايت را سيوطى هم، در الدّرالمنثور از سعيد بن منصور، ابن جرير، ابن منذر ابن ابى حاتم و نحاس، در كتاب ناسخ خود، از سعيد بن جبير روايت كرده اند. | ||
| خط ۲۴۵: | خط ۲۴۵: | ||
و در تفسير برهان هم، از فقيه ابن المغازلى شافعى روايت كرده كه او به سند خود، از على بن عابس نقل كرده كه گفت: من و ابومريم وارد شديم بر عبداللّه بن عطا. او به ابى مريم گفت: اى ابا مريم! على را به آن حديثى كه از ابى جعفر برايم نقل كردى، حديث كن. | و در تفسير برهان هم، از فقيه ابن المغازلى شافعى روايت كرده كه او به سند خود، از على بن عابس نقل كرده كه گفت: من و ابومريم وارد شديم بر عبداللّه بن عطا. او به ابى مريم گفت: اى ابا مريم! على را به آن حديثى كه از ابى جعفر برايم نقل كردى، حديث كن. | ||
ابومريم گفت: من نزد ابى جعفر نشسته بودم كه پسر عبداللّه بن سلام گذشت. گفتم: خدا مرا فدايت كند، اين پسر آن كسى است كه نزد او علم كتاب است؟ گفت: نه، وليكن صاحب شما على بن ابى طالب | ابومريم گفت: من نزد ابى جعفر نشسته بودم كه پسر عبداللّه بن سلام گذشت. گفتم: خدا مرا فدايت كند، اين پسر آن كسى است كه نزد او علم كتاب است؟ گفت: نه، وليكن صاحب شما على بن ابى طالب «عليه السلام» است آن كسى كه آياتى از كتاب خدا در شأنش نازل شده. و از آن جمله فرمود: «وَ مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب». و نيز فرمود: «أفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ وَ يَتلُوهُ شَاهِدٌ مِنهُ». و نيز فرمود: «إنَّما وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ...». | ||
و در الدّرالمنثور است كه ابن جرير و ابن از طريق عبدالملك بن عمير، روايت كرده اند كه | و در الدّرالمنثور است كه ابن جرير و ابن از طريق عبدالملك بن عمير، روايت كرده اند كه محمّد بن يوسف بن عبداللّه بن سلام گفته است: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۵۳۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۵۳۳ </center> | ||
عبداللّه بن سلام گفته: خداوند در قرآن درباره من اين آيه را نازل كرده: | عبداللّه بن سلام گفته: خداوند در قرآن درباره من اين آيه را نازل كرده: «قُل كَفَى بِاللّهِ شَهِيداً بَينِى وَ بَينَكُم وَ مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتَاب». | ||
مؤلف: و نظير اين معنا از ابن مردويه، از زيد بن اسلم، از پدرش و از جندب نيز، روايت شده. ولى خواننده عزيز حال روايت را از آنچه گذشت، به دست آورد. علاوه بر اين كه ابن منذر از شعبى روايت كرده كه گفته است: خداوند در قرآن، هيچ آيه اى درباره عبداللّه بن سلام نازل نكرده است. | مؤلف: و نظير اين معنا از ابن مردويه، از زيد بن اسلم، از پدرش و از جندب نيز، روايت شده. ولى خواننده عزيز حال روايت را از آنچه گذشت، به دست آورد. علاوه بر اين كه ابن منذر از شعبى روايت كرده كه گفته است: خداوند در قرآن، هيچ آيه اى درباره عبداللّه بن سلام نازل نكرده است. | ||
''' | '''وَ الحَمدُ لِلهِ رَبِّ العَالَمِين''' | ||
