۱۶٬۳۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←روايت جعلى اهل سنت درباره كفر ابوطالب و بيان اينكه ائمه اطهار (ع )قائل به ايمان او هستند
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
<span id='link44'><span> | <span id='link44'><span> | ||
==روايت جعلى اهل | ==روايت جعلى اهل سنت، درباره كفر ابوطالب == | ||
و در الدر المنثور است كه : عبد بن حميد، | و در الدر المنثور است كه: عبد بن حميد، مسلم، ترمذى، ابن ابى حاتم، ابن مردويه و بيهقى، در دلائل، از ابى هريره روايت كرده اند كه گفت: | ||
وقتى ابوطالب از دنيا مى رفت، رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» نزدش آمد و فرمود: عموجان! بگو لا اله الا الله، تا من روز قيامت، نزد خدا برايت بدان شهادت دهم. | |||
گفت: شهادت مى دادم، اگر سرزنش قريش نبود، كه فردا بگويند جزع و ناراحتى مرگ، او را به اين اقرار واداشت. لذا خداى تعالى اين آيه را فرستاد: «إنّكَ لَا تَهدِى مَن أحبَبتَ وَلَكِنّ اللهَ يَهدِى مَن يَشَاءُ وَ هُوَ أعلَمُ بِالمُهتَدِين». | |||
مؤلف: در معناى اين روايت، روايت ديگرى از ابن عمر، ابن مسيب، و غير آن دو آمده، وليكن روايات بسيار زيادى، از ائمه اهل بيت «عليهم السلام» رسيده، كه فرموده اند: | |||
ابوطالب، ايمان آورده بود و اشعارى هم، كه از او نقل شده، پُر است از اقرار به صدق رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم»، و حق بودن دين او. و اين ابوطالب، كسى است كه رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» را، وقتى صغير بود، در دامن خود جاى داد، و بعد از بعثت و قبل از هجرت، از او حمايت كرد. حمايتى كه ارزش آن حمايت و مجاهداتش در حفظ جان شريف رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» در ده سال قبل از هجرت، معادل است با ارزش مجاهدت هاى همه مهاجران و انصار در ده سال بعد از هجرت. آن وقت چگونه ممكن است چنين كسى ايمان نياورده باشد؟! | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۸۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۸۲ </center> | ||
<span id='link45'><span> | <span id='link45'><span> | ||
==آيات ۵۷ - ۷۵ سوره قصص == | ==آيات ۵۷ - ۷۵ سوره قصص == | ||
وَ قَالُوا إِن نَّتَّبِع الهُْدَى مَعَك نُتَخَطف مِنْ أَرْضِنَا أَ وَ لَمْ نُمَكِّن لَّهُمْ حَرَماً ءَامِناً يجْبى إِلَيْهِ ثَمَرَت كلِّ شىْءٍ رِّزْقاً مِّن لَّدُنَّا وَ لَكِنَّ أَكثرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ(۵۷) | وَ قَالُوا إِن نَّتَّبِع الهُْدَى مَعَك نُتَخَطف مِنْ أَرْضِنَا أَ وَ لَمْ نُمَكِّن لَّهُمْ حَرَماً ءَامِناً يجْبى إِلَيْهِ ثَمَرَت كلِّ شىْءٍ رِّزْقاً مِّن لَّدُنَّا وَ لَكِنَّ أَكثرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ(۵۷) | ||
