۱۶٬۳۴۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نتيجه گيرى از حكايت موسى عليه السّلام و فرعون
| خط ۱۳۰: | خط ۱۳۰: | ||
<span id='link266'><span> | <span id='link266'><span> | ||
==نتيجه گيرى از | ==نتيجه گيرى از سرگذشت موسى «ع» و فرعون == | ||
إِنَّ فى ذَلِك لاَيَةً وَ مَا كانَ أَكْثرُهُم مُّؤْمِنِينَ وَ إِنَّ رَبَّك لهَُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ | «'''إِنَّ فى ذَلِك لاَيَةً وَ مَا كانَ أَكْثرُهُم مُّؤْمِنِينَ وَ إِنَّ رَبَّك لهَُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ'''»: | ||
از ظاهر سياق آيه و همچنين سياق داستانهاى آينده بر مى آيد كه مورد اشاره در «'''ذلك '''» مجموع جزئياتى است كه قرآن كريم از داستان موسى (عليه السلام ) از ابتداى بعثتش و دعوت فرعون و فرعونيان و نجات دادن بنى اسرائيل و غرق فرعون و لشكرش نقل كرده كه در همه اينها آيت و حجتى است كه بر توحيد خداى تعالى و يگانگى اش در ربوبيت و صدق رسالت موسى ، دلالت مى كند و هر كس كه در اين آيت تفكر كند به اين نتايج مى رسد. | از ظاهر سياق آيه و همچنين سياق داستانهاى آينده بر مى آيد كه مورد اشاره در «'''ذلك '''» مجموع جزئياتى است كه قرآن كريم از داستان موسى (عليه السلام ) از ابتداى بعثتش و دعوت فرعون و فرعونيان و نجات دادن بنى اسرائيل و غرق فرعون و لشكرش نقل كرده كه در همه اينها آيت و حجتى است كه بر توحيد خداى تعالى و يگانگى اش در ربوبيت و صدق رسالت موسى ، دلالت مى كند و هر كس كه در اين آيت تفكر كند به اين نتايج مى رسد. | ||
«'''و ما كان اكثرهم | |||
«'''و ما كان اكثرهم مؤمنين '''» - يعنى : ولى بيشتر اينان كه داستانشان را آورديم ايمان آور نبودند، با اينكه آيت ما واضح الدلاله بود. | |||
بنابراين ، اينكه بعد از ذكر هر يك از داستانهايى كه در اين سوره آورده مى فرمايد: «'''و ما كان اكثرهم مؤ منين '''» در حقيقت به منزله نتيجه گيرى و تطبيق شاهد بر مطلبى است كه برايش شاهد آورده ، گويا بعد از هر يك از داستانها كه ايراد كرده فرموده است : اين بود داستان اين قوم كه آيت خداى تعالى را متضمن بود، ولى بيشتر آن قوم ايمان آور نبودند، همچنان كه بيشتر قوم تو اى محمد(صلى اللّه عليه و آله ) ايمان آور نيستند، پس ديگر اين قدر اندوهناك مباش و غم ايشان را مخور، زيرا بشر تا بوده اينچنين بوده است ، هر امتى كه ما رسولى برايش فرستاديم تا به سوى توحيد ربوبيت دعوتشان كند، چنين بوده اند كه بيشترشان ايمان نمى آوردند. | بنابراين ، اينكه بعد از ذكر هر يك از داستانهايى كه در اين سوره آورده مى فرمايد: «'''و ما كان اكثرهم مؤ منين '''» در حقيقت به منزله نتيجه گيرى و تطبيق شاهد بر مطلبى است كه برايش شاهد آورده ، گويا بعد از هر يك از داستانها كه ايراد كرده فرموده است : اين بود داستان اين قوم كه آيت خداى تعالى را متضمن بود، ولى بيشتر آن قوم ايمان آور نبودند، همچنان كه بيشتر قوم تو اى محمد(صلى اللّه عليه و آله ) ايمان آور نيستند، پس ديگر اين قدر اندوهناك مباش و غم ايشان را مخور، زيرا بشر تا بوده اينچنين بوده است ، هر امتى كه ما رسولى برايش فرستاديم تا به سوى توحيد ربوبيت دعوتشان كند، چنين بوده اند كه بيشترشان ايمان نمى آوردند. | ||
بعضى از مفسرين گفته اند: «'''ضمير در | |||
بعضى از مفسرين گفته اند: «'''ضمير در «اكثرهم» به قوم رسول خدا(صلى اللّه عليه و آله ) و مردم معاصرش بر مى گردد، و معناى آيه اين است كه در اين داستان كه ما از موسى (عليه السلام ) و قومش نقل كرديم آيتى است روشن ، و ليكن بيشتر قوم تو ايمان آور بدان نيستند. ولى اين تفسير خالى از بعد نيست و به نظر مى رسد كه از معناى آيه دور باشد». | |||
و جمله «'''و ان ربك لهو العزيز الرحيم '''» تفسيرش در اول سوره گذشت . | و جمله «'''و ان ربك لهو العزيز الرحيم '''» تفسيرش در اول سوره گذشت . | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۸۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۸۹ </center> | ||
<span id='link267'><span> | <span id='link267'><span> | ||
==آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا == | ==آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا == | ||
وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَهِيمَ(۶۹) | وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَهِيمَ(۶۹) | ||
