۱۶٬۳۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۴۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وصف متقين و ورودشان به بهشت
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
<span id='link372'><span> | <span id='link372'><span> | ||
==وصف متقين و | ==وصف متقين و نعمت های وصف ناپیذیر آنان، در بهشت == | ||
«'''وَ أُزْلِفَتِ الجَْنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيرَ بَعِيدٍ'''»: | «'''وَ أُزْلِفَتِ الجَْنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيرَ بَعِيدٍ'''»: | ||
از اين آيه شروع مى شود به توصيف حال متقين كه در روز قيامت چه وصفى دارند. و كلمه | از اين آيه شروع مى شود به توصيف حال متقين كه در روز قيامت چه وصفى دارند. و كلمه «إزلاف» - كه مصدر فعل «أُزلِفَت» است، به معناى نزديك كردن است. و كلمۀ «غَيرَ بَعِيد» - به طورى كه گفته اند - صفت ظرفى است تقديرى، و تقدير كلام «فِى مَكَانٍ غَيَر بَعِيد» است. | ||
و معناى آيه اين است كه : در آن | و معناى آيه اين است كه: در آن روز، بهشت براى مردم با تقوا نزديك مى شود، در حالى كه در جاى دورى قرار نگيرد. يعنى در پيش رويشان باشد، و داخل شدنشان در آن زحمتى نداشته باشد. | ||
«'''هَذَا مَا تُوعَدُونَ | «'''هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حفیظ'''»: | ||
كلمه | كلمه «هَذَا»، اشاره به ثوابى است كه قبلا وعده اش را داد. و كلمۀ «أوّاب»، - از ماده «أوب» است - كه معناى رجوع را مى دهد، و اگر آن را به صيغۀ مبالغه آورد و فرمود: «اين بهشتى كه وعده داده شده ايد، براى هر كسى است كه بسيار رجوع كند»، منظورش بسيار رجوع كردن به توبه و اطاعت است. | ||
و كلمۀ «حفيظ»، به معناى آن كسى است كه در حفظ آنچه خدا با او عهد كرده، مداومت دارد، و نمى گذارد عهد خدا ضايع و متروك شود. و جملۀ «لِكُلّ أوّابٍ حَفِيظ»، خبر دومى است براى كلمه «هذَا»، و يا حال است. | |||
اين | «'''مَّنْ خَشىَ الرَّحْمَانَ بِالْغَيْبِ وَ جَاءَ بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ'''»: | ||
اين آيه، جملۀ «لِكُلّ أوّاب» را بيان مى كند، و منظور از «خشيت به غيب»، ترس از عذاب خدا است، در حالى كه آن عذاب را به چشم خود نديده اند. و كلمۀ «مُنيب»، از مصدر «انابه» است، كه آن نيز به معناى رجوع است. | |||
و منظور از اين كه فرمود: «جَاءَ بِقَلبٍ مُنِيب: با دلى رجوع كننده بيايد»، اين است كه عمر خود را با رجوع به خدا بگذراند، و در نتيجه، هنگام مرگ با قلبى به ديدار پروردگارش رود، كه انابه و رجوع به خدا در اثر تكرار شدنش در طول عمر، ملكه و صفت آن قلب شده باشد. | |||
«'''ادْخُلُوهَا بِسلَامٍ ذَلِك يَوْمُ الخُْلُودِ'''»: | «'''ادْخُلُوهَا بِسلَامٍ ذَلِك يَوْمُ الخُْلُودِ'''»: | ||
اين آيه خطاب به متقين | اين آيه خطاب به متقين است، و معنايش اين است كه: به متقين گفته مى شود با سلامت داخلش شويد، در حالى كه از هر مكروه و ناملايمى ايمن باشيد. و يا اين است كه: داخل شويد در حالى كه خدا و ملائكه بر شما سلام مى دهند. | ||
«'''ذَلِكَ يَومُ الخُلُود'''» - اين جمله بشارتى است كه متقين با شنيدن آن خرسند مى گردند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۵۳۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۵۳۲ </center> | ||
«'''لهَُم | «'''لهَُم مَا يَشاءُونَ فِيهَا وَ لَدَيْنَا مَزِيدٌ'''»: | ||
ممكن است كلمه | ممكن است كلمه «فِيهَا» در اين آيه، متعلق باشد به كلمه «يَشَاؤُن». يعنى هرچه را در بهشت مى خواهند، در اختيار دارند. و ممكن هم هست متعلق باشد به موصول، و تقديرش «لَهُم مَا يَشَاوُنَهُ حَالِكُونِهِم فِيهَا: آنچه را بخواهند، در اختيار دارند در حالى كه در بهشت اند»، و اوّلى، با سعه كرامت و احترامى كه متقين نزد خداى سبحان دارند، مساعدتر است. | ||
==معناى اين كه درباره بهشت متقين فرمود: «لهم ما يشاؤن فيها و لدنيا مزيد»== | ==معناى اين كه درباره بهشت متقين فرمود: «لهم ما يشاؤن فيها و لدنيا مزيد»== | ||
