۱۶٬۳۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اوصاف و ویژگی های یاران پيامبر«ص»
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
بعضى از مفسران گفته اند: مراد از «سيما»، اثر خاكى است كه در پيشانى دارند. چون مؤمنان همواره بر خاك سجده مى كنند، نه بر فرش و جامه. | بعضى از مفسران گفته اند: مراد از «سيما»، اثر خاكى است كه در پيشانى دارند. چون مؤمنان همواره بر خاك سجده مى كنند، نه بر فرش و جامه. | ||
بعضى ديگر گفته اند: مراد، سيماى | بعضى ديگر گفته اند: مراد، سيماى مؤمنان در روز قيامت است، كه محل سجده آنان در آن روز، مانند چراغ مى درخشد و نور مى دهد. | ||
«'''ذَلِكَ مَثَلُهُم فِى التّورَة وَ مَثَلُهُم فِى الإنجِيل'''» - كلمه «مَثَل»، به معناى صفت است. يعنى: اين توصيفى كه ما از ايشان كرديم و گفتيم «أشدّاء بر كفار و مهربانان در بين خود هستند...»، همان وصفى است كه ما در دو كتاب تورات و انجيل، ايشان را به آن اوصاف ستوده ايم. | «'''ذَلِكَ مَثَلُهُم فِى التّورَة وَ مَثَلُهُم فِى الإنجِيل'''» - كلمه «مَثَل»، به معناى صفت است. يعنى: اين توصيفى كه ما از ايشان كرديم و گفتيم «أشدّاء بر كفار و مهربانان در بين خود هستند...»، همان وصفى است كه ما در دو كتاب تورات و انجيل، ايشان را به آن اوصاف ستوده ايم. | ||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
پس جمله «وَ مَثَلُهُم فِى الإنجِيل»، عطف است بر جمله «مَثَلُهُم فِى التَّورَية». ولى بعضى از مفسران گفته اند: جمله «وَ مَثَلُهُم فِى الإنجِيل»، عطف بر ماقبل نيست، بلكه آغاز كلامى ديگر است، و مبتدايى است كه خبرش جمله «كَزَرعٍ أخرَجَ شَطئَهُ...» مى باشد، در نتيجه وصف مؤمنان در تورات، همان است كه فرمود: «أشِدّاءُ عَلَى الكُفّار»، تا جمله «مِن أثَرِ السُّجُود». و وصفشان در انجيل اين است كه: ايشان مانند زرعى هستند كه در اطرافش جوانه زده باشد... | پس جمله «وَ مَثَلُهُم فِى الإنجِيل»، عطف است بر جمله «مَثَلُهُم فِى التَّورَية». ولى بعضى از مفسران گفته اند: جمله «وَ مَثَلُهُم فِى الإنجِيل»، عطف بر ماقبل نيست، بلكه آغاز كلامى ديگر است، و مبتدايى است كه خبرش جمله «كَزَرعٍ أخرَجَ شَطئَهُ...» مى باشد، در نتيجه وصف مؤمنان در تورات، همان است كه فرمود: «أشِدّاءُ عَلَى الكُفّار»، تا جمله «مِن أثَرِ السُّجُود». و وصفشان در انجيل اين است كه: ايشان مانند زرعى هستند كه در اطرافش جوانه زده باشد... | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۴۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۴۸ </center> | ||
«''' | «'''كَزَرعٍ أخرَجَ شَطئَهُ فَآزَرَهُ فَاستَغلَظَ فَاستَوَى عَلى سُوقِهِ يُعجِبُ الزُّرّاع'''» - «شطاء گياه»، به معناى آن جوانه هايى است كه از خود گياه به وجود مى آيد و در اطراف آن مى رويد. و كلمه «إيزار» - كه مصدر «آزَرَهُ» است - به معناى اعانت و يارى است. و كلمه «إستِغلَاظ»، به معناى رو به غلظت نهادن است. و كلمه «سوق»، جمع «ساق» است. و كلمه «زُرّاع»، جمع «زارع» است. | ||
و معناى آيه اين است كه : | و معناى آيه اين است كه: مَثَل مؤمنان، مَثَل زراعت و گياهى است كه از كثرت بركت، جوانه هايى هم در پيرامون خود رويانده باشد، و آن را كمك كند تا آن نيز قوى و غليظ شده، مستقلا روى پاى خود بايستد، به طورى كه برزگران از خوبى رشد آن، به شگفت درآمده باشند. | ||
و اين آيه به اين نكته اشاره مى كند كه خداى | و اين آيه به اين نكته اشاره مى كند كه: خداى تعالى، در مؤمنان بركت قرار داده، و روز به روز، به عِدّه و نيروى آنان اضافه مى شود. و به همين جهت، دنبال اين كلام فرمود: «لِيَغِيظَ بِهِمُ الكُفّار»، تا خداوند به وسيله آنان، كفار را به خشم آورد. | ||
<span id='link307'><span> | <span id='link307'><span> | ||
