۱۶٬۳۳۸
ویرایش
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
<span id='link203'><span> | <span id='link203'><span> | ||
==منظور از | ==منظور از قرار دادن رأفت و رحمت در دل هاى پيروان عيسى«ع» == | ||
«'''وَ قَفّينَا بِعِيسى | «'''وَ قَفّينَا بِعِيسى بنِ مَريَمَ وَ آتَينَاهُ الإنجِيلَ وَ جَعَلنَا فِى قُلُوبِ الّذِينَ اتّبَعُوهُ رَأفَةً وَ رَحمَةً '''» - واژۀ «رأفت» - به طورى كه گفته اند - با واژه رحمت مترادف اند. | ||
ولى از بعضى ديگر نقل شده كه ميان آن دو فرق گذاشته و گفته اند: | |||
و ظاهرا مراد از قرار دادن | ولى از بعضى ديگر نقل شده كه ميان آن دو فرق گذاشته و گفته اند: «رأفت» در مورد دفع شرّ، و رحمت در مورد جلب خير استعمال مى شود. | ||
«''' | |||
و معناى آيه اين است كه : پيروان مسيح | و ظاهرا مراد از قرار دادن «رأفت» و «رحمت» در دل هاى پيروان عيسى «عليه السلام»، اين باشد كه خدا آنان را موفق به رأفت و رحمت در بين خود كرده، در نتيجه بر پايه كمك به يكديگر و مسالمت زندگى مى كردند، همچنان كه ياران پيامبر اسلام را نيز، به اين خصلت ستوده و فرموده: «رُحَمَاءُ بَينَهُم». | ||
«''' | |||
بعضى هم گفته اند: مراد از قرار دادن رأفت و رحمت در دل هاى آنان، اين است كه ايشان را امر بدان نموده، و تشويق در آن فرموده، و وعده ثواب در مقابل آن داده است. | |||
«'''وَ رَهبَانِيّةً ابتَدَعُوهَا مَا كَتَبنَاهَا عَلَيهِم '''» - كلمۀ «رهبانيت»، از ماده «رهبت»، به معناى خشيت و ترس است، و عرفاً بر ترك دنيا اطلاق مى شود، به اين كه كسى رابطه خود را از مردم قطع كند و يكسره به عبادت خدا بپردازد، و انگيزه اش از اين كار، خشيت از خدا باشد. | |||
و كلمۀ «ابتداع»، به معناى اين است كه انسان چيزى را جزو دين كند كه جزو دين نباشد. سنت و عملى را باب كند كه در هيچ دينى نبوده باشد. و جملۀ «مَا كَتَبنَاهَا عَلَيهِم» در معناى پاسخ از سؤالى تقديرى است. گويا كسى پرسيده: معناى بدعت گذارى آنان چيست؟ فرموده: اين كه چيزى را جزو دين كنند، كه ما بر آنان ننوشته ايم. | |||
و معناى آيه اين است كه: پيروان مسيح «عليه السلام»، از پيش خود رهبانيتى بدعت نهادند كه ما آن را براى آنان تشريع نكرده بوديم. | |||
«'''إلّا ابتِغَاءَ رِضوَانِ اللّه فَمَا رَعَوهَا حَقّ رِعَايَتِهَا'''» - اين استثنا به اصطلاح استثنايى است منقطع، و معنايش با جمله قبل اين است كه ما آن رهبانيت را برآنان واجب نكرده بوديم، | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۳۰۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۳۰۵ </center> | ||
ليكن خود آنان براى خوشنودى خدا و به دست آوردن رضوان | ليكن خود آنان براى خوشنودى خدا و به دست آوردن رضوان او، آن را بر خود واجب كردند، ولى آن طور كه بايد همان رهبانيت خود ساخته را حفظ نكردند، و از حدود آن تجاوز كردند. | ||
و در اين | |||
«''' | و در اين گفتار، اشاره اى است به اين كه آن رهبانيتى كه ياران مسيح از پيش خود ساختند، هرچند خداى تعالى تشريعش نكرده بود، ولى مورد رضايت خداى تعالى بوده. | ||
«'''فَآتَينَا الّذِينَ آمَنُوا مِنهُم أجرَهُم وَ كَثِيرٌ مِنهُم فَاسِقُونَ '''» - اين آيه اشاره است به اين كه آن ها مانند امت هاى رسولان سابق هستند. برخى مؤمن اند و بر اساس ايمان خودشان مأجورند و بيشتر آن ها فاسق اند، و غلبه با فسق است. | |||
در اين آيه كسانى را كه ايمان آورده | |||
پس ايمانى كه در آيه مورد | «'''يَا أَيّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ءَامِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَينِ مِن رَّحْمَتِهِ ...'''»: | ||
بعضى از | |||
در اين آيه كسانى را كه ايمان آورده اند، امر مى كند به تقوا و به ايمان به رسول، با اين كه اين اشخاص دعوت دينى را پذيرفته اند، و قهرا به خدا و نيز به رسول ايمان آورده اند. پس همين امر مجدد به ايمان به رسول، دليل بر اين است كه مراد از اين «ايمان»، پيروى كامل و اطاعت تامّ از رسول است. چه اين كه امر و نهى رسول مربوط به حكمى از احكام شرع باشد، و چه اعمال ولايتى باشد كه آن جناب بر امور امت دارد، همچنان كه در جاى ديگر فرمود: «فَلا وَ رَبّكَ لَا يُؤمِنُونَ حَتّى يُحَكّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَينَهُم ثُمّ لَا يَجِدُوا فِى أنفُسِهِم حَرَجاً مِمّا قَضَيتَ وَ يُسَلّمُوا تَسلِيماً». | |||
پس ايمانى كه در آيه مورد بحث، بدان امر شده، ايمانى است بعد از ايمان، و مرتبه اى است از ايمان، بالاتر از مرتبه اى كه قبلا داشتند و تخلّف از آثارش ممكن بود. مرتبه اى است كه به خاطر اين كه قوى است، اثرش از آن تخلف نمى كند، و به همين مناسبت فرمود: «يُؤتِكُم كِفلَينِ مِن رَحمَتِهِ»، و «كِفل»، به معناى حظ و نصيب است. پس كسى كه داراى اين مرتبه بالاى از ايمان باشد، ثوابى روى ثواب دارد، همچنان كه ايمانى روى ايمان دارد. | |||
بعضى از مفسران گفته اند: مراد از دادن دو «كِفل» از رحمت، دادن دو اجرى است كه به اهل كتاب هم وعده اش داده، گويا فرموده: به شما هم دو اجر مى دهد، همان دو اجرى كه به مؤمنان اهل كتاب وعده داده بود، چون شما هم در ايمان آوردن به رسولان گذشته خدا و به آخرين رسول او مثل ايشان ايد، | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۳۰۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۳۰۶ </center> | ||
شما هم ميان احدى از رسولان او فرق نمى گذاريد. | شما هم ميان احدى از رسولان او فرق نمى گذاريد. | ||
<span id='link205'><span> | <span id='link205'><span> | ||
==مراد از نورى كه خدا براى مؤ منين قرار مى دهد كه بدان راه روند و معناى آيه : «'''== | ==مراد از نورى كه خدا براى مؤ منين قرار مى دهد كه بدان راه روند و معناى آيه : «'''== | ||
لئلايعلم اهل الكتاب ...'''» | لئلايعلم اهل الكتاب ...'''» |
ویرایش