۱۶٬۳۴۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←تهديد يهوديان به مرگى كه از آمدنش كراهت دارند
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
حرف فاء كه در ابتداى جمله «فَإنّهُ مُلاقِيكُم» در آمده، به جمله معناى جواب شرط مى دهد، و در آن يهوديان را تهديد به آمدن مرگى مى كند كه از آمدنش كراهت دارند. براى اين كه از آن مى ترسند كه به وبال اعمال زشتشان گرفتار شوند. مى فرمايد: مرگ به زودى آنان را ديدار مى كند، چه بخواهند و چه نخواهند، آنگاه به سوى پروردگارشان كه با ستمكاری ها و دشمنى ها، از زىّ بندگى اش خارج شده بودند، بر مى گردند، و او به حقيقت اعمال آنان آگاه است، | حرف فاء كه در ابتداى جمله «فَإنّهُ مُلاقِيكُم» در آمده، به جمله معناى جواب شرط مى دهد، و در آن يهوديان را تهديد به آمدن مرگى مى كند كه از آمدنش كراهت دارند. براى اين كه از آن مى ترسند كه به وبال اعمال زشتشان گرفتار شوند. مى فرمايد: مرگ به زودى آنان را ديدار مى كند، چه بخواهند و چه نخواهند، آنگاه به سوى پروردگارشان كه با ستمكاری ها و دشمنى ها، از زىّ بندگى اش خارج شده بودند، بر مى گردند، و او به حقيقت اعمال آنان آگاه است، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۵۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۵۲ </center> | ||
چه اعمال | چه اعمال ظاهری شان، و چه پنهانی شان. براى اين كه او عالِم به غيب و شهادت است، و به زودى، ايشان را به حقيقت اعمالشان و آثار سوء آن - كه همان انواع عذاب هاست - خبر خواهد داد. | ||
بنابراين، در آيه شريفه، نخست به ايشان اعلام مى كند كه فرار از مرگ خطایى است كه مرتكب مى شوند. براى اين كه مرگ به زودى ايشان را در مى يابد. و ثانيا اعلام مى دارد كه اگر از مرگ كراهت دارند، براى اين است كه از لقاء اللّه كراهت دارند، و اين هم، خطاى دومى است از ايشان. چون خواه ناخواه، به سوى خدا برمى گردند، و خدا به حساب اعمالشان مى رسد و سزاى بدى هايشان را مى دهد. و ثالثا اعلام مى دارد كه هيچ يك از اعمالشان بر خدا پوشيده نيست. چه اعمال ظاهری شان و چه پنهانى، و مكر و نيرنگشان، جز به خودشان بر نمى گردد. چون او عالِم به غيب و شهادت است. | بنابراين، در آيه شريفه، نخست به ايشان اعلام مى كند كه فرار از مرگ خطایى است كه مرتكب مى شوند. براى اين كه مرگ به زودى ايشان را در مى يابد. و ثانيا اعلام مى دارد كه اگر از مرگ كراهت دارند، براى اين است كه از لقاء اللّه كراهت دارند، و اين هم، خطاى دومى است از ايشان. چون خواه ناخواه، به سوى خدا برمى گردند، و خدا به حساب اعمالشان مى رسد و سزاى بدى هايشان را مى دهد. و ثالثا اعلام مى دارد كه هيچ يك از اعمالشان بر خدا پوشيده نيست. چه اعمال ظاهری شان و چه پنهانى، و مكر و نيرنگشان، جز به خودشان بر نمى گردد. چون او عالِم به غيب و شهادت است. | ||
