تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها

* سوره «طور» مكى است و چهل و نه آيه دارد.

ترجمه آيات  

به نام خداى رحمان و رحيم .

و كوهها در اثر زلزله هاى شديد به راه خواهند افتاد(۱۰)

بيان آيات  

غرض اين سوره تهديد و انذار كسانى است كه هر آيتى را تكذيب نموده و همواره با حق عناد مى ورزند. مى خواهد اينگونه كفار را به عذابى كه براى روز قيامتشان آماده كرده بيم دهد و به همين منظور با سوگندهايى غليظ، از وقوع چنين عذابى و تحقق آن در قيامت خبر مى دهد و مى فرمايد: عذاب آن روز، ايشان را رها نخواهد كرد تا بر آنان واقع شود، و هيچ گريزى از آن ندارند.

سپس پاره اى از صفات آن عذاب و آن ويل را كه عذابى است عمومى و جدا ناشدنى بيان مى كند، و در مقابل ، قسمتى از نعمتهاى اهل نعيم آن روز را كه همان متقين هستند شرح مى دهد، همانهايى كه در دنيا در ميان اهل خود به شفقت رفتار مى كردند، و خدا را به ايمان مى خواندند، و به يكتايى مى ستودند.

و آنگاه شروع مى كند به توبيخ مكذبين ، كه نسبتهاى ناروايى به رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) و به قرآن و دين حقى كه بر آن جناب نازل شده مى دادند.

و در پايان ، سوره را با تكرار همان تهديدها ختم نموده ، رسول گرامى خود را دستور مى دهد به اين كه پروردگار خود را تسبيح گويد. و اين سوره شهادت سياق آياتش ، در مكّه نازل شده است .

وَ الطورِ

بعضى از مفسرين گفته اند: «'''طور'''» به معناى مطلق كوه است ، و هر كوهى را طور مى گويند، و ليكن است عمالش در آن كوهى كه موسى (عليه السلام ) با خداى تعالى سخن گفت غلبه يافته ، و در آيه مورد بحث هم مناسبتر آن است كه همان كوه منظور باشد، چون سوگند همواره به چيزى مى خورند نوعى قداست داشته باشد، و از ميان كوهها اين كوه است خداى تعالى مقدسش دانسته ، و پر بركتش ساخته است ، همچنان كه در آيه «'''و طور سينين '''» نيز به آن سوگند ياد كرده و در آيه «'''و ناديناه من جانب الطّور الايمن '''» از آن نام برده ،

و در آيه «'''فاخلع نعليك انك بالواد المقدس طوى '''» آن را وادى مقدس خوانده ، و در آيه نودى من شاطى ء الواد الايمن فى البقعة المباركة من الشجرة )) آن را بقعه اى مبارك دانسته كه در كرانه دست راست وادى ، قرار دارد.

بعضى هم گفته اند: «'''مراد مطلق كوهها است و خدا به همه كوهها سوگند ياد كرده از اين جهت كه در كوهها انواع نعمتها را قرار داده و درباره آنها فرموده : ((و جعل فيها رواسى من فوقها و بارك فيها - خداوند در زمين و بر بالاى آن كوههايى پا بر جا قرار داده و بركتها در آن نهاده .'''»

وَ كِتَبٍ مَّسطورٍ فى رَقٍّ مَّنشورٍ

و بعضى گفته اند: به معناى خصوص ورقهايى است كه از پوست حيوانات درست مى كردند.

و مراد از «'''كتابى كه مسطور و در رقى منشور است '''» به گفته بعضى لوح محفوظ است كه خدا تمامى حوادث عالم را آنچه بوده و هست و خواهد بود در آن نوشته ، و ملائكه آسمان ، آن را مى خوانند (و اجراء مى كنند).

و به نظر ما مناسب تر با آيه قبلى آن است كه بگوييم : منظور از آن همان قول اخير است .