۱۶٬۹۴۶
ویرایش
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۰۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۰۹ </center> | ||
==رواياتى درباره | ==بحث روایی: (رواياتى درباره آيات سوره مزّمّل)== | ||
در الدر المنثور است كه بزار و طبرانى در كتاب اوسط، و ابونعيم در كتاب «دلائل»، از جابر روايت كرده اند كه گفت: قريش در دارالندوه جلسه اى تشكيل دادند، كه بياييد براى اين مرد (رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم») نامى انتخاب كنيد، كه مردم با شنيدن آن نام و عنوان، ديگر دورش جمع نشوند، و از او فاصله بگيرند. عده اى گفتند: چطور است او را كاهن بناميم. جمعى گفتند: ديوانه اش معرفى كنيم. عده اى ديگر گفتند: اتهام ديوانگى به او نمى چسبد. جمعى پرسيدند: چطور است ساحرش بخوانيم؟ گفتند: نه، ساحر هم نيست. گفتند: كار ساحران را مى كند، چون بين دو دوست را به هم مى زند، و در آخر به همين معنا، رأى دادند و متفرق شدند. | در الدر المنثور است كه بزار و طبرانى در كتاب اوسط، و ابونعيم در كتاب «دلائل»، از جابر روايت كرده اند كه گفت: قريش در دارالندوه جلسه اى تشكيل دادند، كه بياييد براى اين مرد (رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم») نامى انتخاب كنيد، كه مردم با شنيدن آن نام و عنوان، ديگر دورش جمع نشوند، و از او فاصله بگيرند. عده اى گفتند: چطور است او را كاهن بناميم. جمعى گفتند: ديوانه اش معرفى كنيم. عده اى ديگر گفتند: اتهام ديوانگى به او نمى چسبد. جمعى پرسيدند: چطور است ساحرش بخوانيم؟ گفتند: نه، ساحر هم نيست. گفتند: كار ساحران را مى كند، چون بين دو دوست را به هم مى زند، و در آخر به همين معنا، رأى دادند و متفرق شدند. |
ویرایش