۱۷٬۲۴۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۱۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←حكايت حال طائفه اى ديگر كه در قيامت، گرفته روی اند
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
ولى در الفاظ آيه، هيچ دليلى بر هيچ يك از اين معانى وجود ندارد. بله اين مقدار را مى توان گفت كه آيه مى خواهد با تعبير پيچيدن ساق به ساق، از احاطه شدائد و ورود پى در پى آن ها خبر دهد. چون از دَمِ مرگ تا روز قيامت، شدائد يكى پس از ديگرى روى مى آورد، و اين معنا با معناهايى كه نقل كرديم، منطبق مى شود. | ولى در الفاظ آيه، هيچ دليلى بر هيچ يك از اين معانى وجود ندارد. بله اين مقدار را مى توان گفت كه آيه مى خواهد با تعبير پيچيدن ساق به ساق، از احاطه شدائد و ورود پى در پى آن ها خبر دهد. چون از دَمِ مرگ تا روز قيامت، شدائد يكى پس از ديگرى روى مى آورد، و اين معنا با معناهايى كه نقل كرديم، منطبق مى شود. | ||
مراد از اين كه در قيامت، «مَساق»، به سوى پروردگار است | ==مراد از اين كه در قيامت، «مَساق»، به سوى پروردگار است== | ||
«'''إِلى رَبِّك يَوْمَئذٍ الْمَساقُ'''»: | «'''إِلى رَبِّك يَوْمَئذٍ الْمَساقُ'''»: | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
در اين كه اين جمله كلمه تهديد است، حرفى نيست، و اگر مكرر شده، به منظور تأكيد بوده. و بعيد نيست - و خدا داناتر است - كه جمله «أولى لَكَ» خبرى باشد براى مبتدايى كه حذف شده، و آن ضميرى است كه به حال انسان كه قبلا ذكر شده بود، برگردد، و بخواهد همان حال (نخواندن نماز و تصديق نكردن و تكذيب كردن و با حال تبختر برگشتن ) را براى انسان نامبرده اثبات كند، تا كنايه باشد از اثبات تبعات و عواقب سوء آن حال. | در اين كه اين جمله كلمه تهديد است، حرفى نيست، و اگر مكرر شده، به منظور تأكيد بوده. و بعيد نيست - و خدا داناتر است - كه جمله «أولى لَكَ» خبرى باشد براى مبتدايى كه حذف شده، و آن ضميرى است كه به حال انسان كه قبلا ذكر شده بود، برگردد، و بخواهد همان حال (نخواندن نماز و تصديق نكردن و تكذيب كردن و با حال تبختر برگشتن ) را براى انسان نامبرده اثبات كند، تا كنايه باشد از اثبات تبعات و عواقب سوء آن حال. | ||
در نتيجه، كلام مذكور فرمان و نفرينى باشد از ناحيه خداى تعالى عليه اين انسان، تا با همين فرمان، بر دلش مُهر بزند، و ايمان و تقوا را بر او حرام كند، و بنويسد كه اين شخص از اهل آتش است. و آنگاه دو آيه مورد بحث، به وجهى شبيه مى شود به آيه: «فَإذَا أُنزِلَت سُورَةٌ مُحكَمَةٌ وَ ذُكِرَ فِيهَا القِتَالُ رَأيتَ الّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَرَضٌ يَنظُرُونَ إلَيكَ نَظَرَ المَغشِىّ عَلَيهِ مِنَ المَوتِ | در نتيجه، كلام مذكور فرمان و نفرينى باشد از ناحيه خداى تعالى عليه اين انسان، تا با همين فرمان، بر دلش مُهر بزند، و ايمان و تقوا را بر او حرام كند، و بنويسد كه اين شخص از اهل آتش است. و آنگاه دو آيه مورد بحث، به وجهى شبيه مى شود به آيه: «فَإذَا أُنزِلَت سُورَةٌ مُحكَمَةٌ وَ ذُكِرَ فِيهَا القِتَالُ رَأيتَ الّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَرَضٌ يَنظُرُونَ إلَيكَ نَظَرَ المَغشِىّ عَلَيهِ مِنَ المَوتِ فَأولى لَهُم». | ||
==وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لك فأولى...»== | ==وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لك فأولى...»== | ||
