تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها

بعضى از مفسرين گفته اند: كلمه «'''خير'''» كه در آيه استعمال شده معناى افعل التفضيل را ندارد (يعنى كلمه «'''خير'''» به معناى «'''بهتر'''» نيست بلكه به معناى «'''خوب '''» است )، همچنان كه در آيه «'''ءارباب متفرقون خير ام اللّه الواحد القهار'''» اين چنين است ، و اين گونه استعمالها در مورد كلمه مذكور شايع است .

و در آيه شريفه كه مى فرمايد: «'''و اذا راوا...'''»، التفاتى از خطاب «'''فانتشروا - متفرق شويد'''» به غيبت «'''و اذا راوا - و چون لهو و تجارتى مى بينند'''»، به كار رفته ، و نكته آن تاءكيد مفاد سياق - يعنى آن عتاب و استهجانى كه در عمل آنان بود - است ، و مى خواهد بفهماند اين مردم كه از شرافت و افتخار گوش دادن به سخنان شخصى چون خاتم انبياء اعراض مى كنند، قابليت آن را ندارند كه پروردگارشان روى سخن به ايشان بكند.

در جمله «'''قل ما عند اللّه خير'''» هم اشاره اى به اين اعراض خدا هست ، چون مى توانست خداى تعالى را گوينده قرار ده د، و بفرمايد «'''آنچه نزد ما است بهتر است '''» ولى به پيامبرش فرمود از قول او به ايشان بگويد آنچه نزد خداست بهتر است و در همين مقدار هم به پيامبرش نفرمود «'''قل - به ايشان بگو'''» تنها فرمود: «'''قل '''» همچنان كه اول آيه هم كه فرمود «'''و اذا راوا'''» ضمير آن را بدون داشتن مرجع آورد، چون قبلا نامى از ايشان نبرده بود، تا ضمير به ايشان برگرداند، بلكه به دلالت سياق اكتفاء نمود، و همه اينها شدت خشم و اعراض خداى تعالى را از ايشان مى رساند. و كلمه «'''خير الرازقين '''» يكى از اسماى حسناى خداست ، نظير رازق ، كه آن نيز نام او است . و ما در سابق درباره معناى رازقيت خداى تعالى بحث كرديم .