تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''أَ لَمْ يجِدْك يَتِيماً فَئَاوَى«'''»:

مراد از «ضلال» در اين جا، گمراهى نيست؛ بلكه مراد عدم هدايت است. و منظور از هدايت نداشتن رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، حال خود آن جناب است. و يا صرفنظر از هدايت الهى، مى خواهد بفرمايد: اگر هدايت خدا نباشد، تو و هيچ انسانى ديگر از پيش ‍ خود هدايت نداريد، مگر به وسيلۀ خداى سبحان. پس رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، هم نفس شريفش - با قطع نظر از هدايت خدا - ضالّه و بیراه بود، هرچند كه هيچ روزى از هدايت الهى جدا نبوده و از لحظه اى كه خلق شده بود، ملازم با آن بود. در نتيجه، آيه شريفه در معناى آيه زير است كه مى فرمايد: «'''ما كنت تدرى ما الكتاب و لا الإيمان'''». و از همين باب است كلام موسى، كه بنا به حكايت قرآن كريم، از آن جناب گفته بود: «'''فعلتُها إذا و أنا من الضالّين'''». يعنى هنوز به هدايت رسالت اهتدا نشده بودم.