روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۵۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن احمد بن محمد عن الحسن بن محمد الهاشمي عن ابيه عن احمد بن عيسي عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّمََا وَلِيُّكُمُ اَللََّهُ وَ رَسُولُهُ‏ وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا قَالَ إِنَّمَا يَعْنِي أَوْلَى بِكُمْ‏ أَيْ أَحَقُّ بِكُمْ وَ بِأُمُورِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ وَ أَمْوَالِكُمُ اَللََّهُ وَ رَسُولُهُ‏ وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا يَعْنِي‏ عَلِيّاً وَ أَوْلاَدَهُ‏ اَلْأَئِمَّةَ ع‏ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ ثُمَّ وَصَفَهُمُ اَللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ‏ اَلَّذِينَ يُقِيمُونَ اَلصَّلاََةَ وَ يُؤْتُونَ اَلزَّكََاةَ وَ هُمْ‏ رََاكِعُونَ‏ وَ كَانَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِي صَلاَةِ اَلظُّهْرِ وَ قَدْ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ وَ هُوَ رَاكِعٌ وَ عَلَيْهِ حُلَّةٌ قِيمَتُهَا أَلْفُ دِينَارٍ وَ كَانَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ كَسَاهُ إِيَّاهَا وَ كَانَ‏ اَلنَّجَاشِيُ‏ أَهْدَاهَا لَهُ‏ فَجَاءَ سَائِلٌ فَقَالَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اَللَّهِ وَ أَوْلى‏ََ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ‏ تَصَدَّقْ عَلَى مِسْكِينٍ فَطَرَحَ اَلْحُلَّةَ إِلَيْهِ وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَيْهِ أَنِ اِحْمِلْهَا فَأَنْزَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ هَذِهِ اَلْآيَةَ وَ صَيَّرَ نِعْمَةَ أَوْلاَدِهِ بِنِعْمَتِهِ فَكُلُّ مَنْ بَلَغَ مِنْ أَوْلاَدِهِ مَبْلَغَ اَلْإِمَامَةِ يَكُونُ بِهَذِهِ اَلصِّفَةِ مِثْلَهُ فَيَتَصَدَّقُونَ‏ وَ هُمْ رََاكِعُونَ‏ وَ اَلسَّائِلُ اَلَّذِي سَأَلَ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ وَ اَلَّذِينَ يَسْأَلُونَ‏ اَلْأَئِمَّةَ مِنْ أَوْلاَدِهِ يَكُونُونَ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۹۷

احمد بن عيسى از امام صادق (ع) در قول خدا عز و جل: «همانا ولى و سرپرست شما خدا است و رسولش و آنان كه گرويدند» فرمود: يعنى اولى‏ به شما و احق به شما و به كارهاى شما و خود شما و اموال شما خدا است و رسولش و كسانى كه ايمان آوردند، يعنى على و اولاد ائمه او تا روز قيامت، سپس خدا عز و جل آن‏ها را وصف نمود و فرمود: «آنچنان كسانى كه بپا مى‏دارند نماز را و مى پردازند زكاة را و ايشان در ركوعند» امير المؤمنين (ع) در نماز ظهر بود و دو ركعت خوانده بود و در ركوع بود و در برش حلّه‏اى بود به بهاى هزار اشرفى كه پيغمبر به او پوشانيده بود و نجاشى آن جامه را براى وى فرستاده بود، يك سائل آمد و گفت: السلام عليك يا ولىّ الله و اولى‏ به مؤمنان از خودشان، بر گدائى تصدّق فرما، على (ع) آن حلّه را نزد او انداخت و به دست اشاره كرد تا آن را برگيرد و خدا هم اين آيه را بر او نازل كرد و به وسيله انعام به او به فرزندانش هم انعام داد و هر كدام از فرزندانش كه به امامت رسند به واسطه اين صفت بوده است كه مانند او بدان متصف بوده‏اند كه در حال ركوع صدقه داده‏اند، و آن سائلى كه از امير المؤمنين (ع) سؤال‏ كرد از ملائكه بود و آن سائلى كه از ديگر امامان سؤال كند از ملائكه مى‏باشند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۷

امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل «همانا ولى شما خداست و رسولش و كسانى كه ايمان آورده‏اند» فرمود: يعنى اولى بشما و سزاوارتر بشما و كارهاى شما و جان و مال شما خداست و رسولش و كسانى كه ايمان آورده‏اند، يعنى على و اولادش كه ائمه عليهم السلام هستند تا روز قيامت، سپس خداى عز و جل ايشان را وصف كرد و فرمود: «كسانى كه نماز ميخوانند و در حال ركوع زكاة ميدهند». امير المؤمنين مشغول نماز ظهر بود، بعد از آنكه دو ركعت را خوانده و در ركوع بود، در حالى كه حله‏ايكه هزار دينار قيمت داشت، در برش بود و آن حله را نجاشى بپيغمبر (ص) هديه كرده و او بامير المؤمنين پوشانيده بود، مرد سائلى آمد و گفت: سلام بر تو اى ولى خدا و اى كسى كه نسبت بمؤمنين از خودشان سزاوارترى! بفقير صدقه‏اى ده، على عليه السلام آن حله را بجانب او انداخت و با دست اشاره كرد كه بردار، سپس خداى عز و جل آن آيه را در شأن او نازل فرمود. و تصدق اولادش را بتصدق او متصل ساخت [و نعمت بر اولادش را بوسيله نعمت بر او قرار داد] پس هر يك از اولاد او كه بدرجه امامت رسد، مانند خود او همين صفت را دارد كه در حال ركوع تصدق ميدهد، و آن سائلى كه از امير المؤمنين تقاضا كرد از ملائكه بود، و آنها كه از ائمه اولادش سؤال كنند، از ملائكه ميباشند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۵

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از احمد بن محمد، از حسن بن محمد هاشمى، از پدرش، از احمد بن عيسى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ: «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا» «۱»، كه آن حضرت فرمود: «جز اين نيست كه مقصود از وَلِيُّكُمُ، أولى بكم است، يعنى: احقّ و سزاوارتر به شما و به امور شما از نفس‏هاى شما و مال‏هاى شما، خداست و رسول او و آنان كه ايمان آورند، يعنى: على و اولاد او كه ائمّه‏اند عليهم السلام تا روز قيامت. بعد از آن، خداى عزّوجلّ ايشان را وصف نموده و فرموده كه: «الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» «۲». و امير المؤمنين عليه السلام در نماز ظهر بود و دو ركعت را گذارده بود، و آن حضرت در ركوع بود، و بر او حلّه بود كه قيمت آن هزار دينار شرعى بود (كه به حساب اين زمان، از قرار طلا مثقالى يك تومان و يك هزار و دويست دينار فلوس، هفتصد و چهل تومان مى‏شود؛ زيرا كه دينار شرعى، يك مثقال شرعى طلاى مسكوك است و آن، سه چهار يك مثقال صيرفى باشد). و پيغمبر صلى الله عليه و آله آن حُلّه را به على عليه السلام پوشانيده بود، و نجاشى آن را به رسم هديه از براى آن حضرت فرستاده بود. پس سائلى آمد و عرض كرد كه: سلام بر تو باد اى ولىّ خدا، و سزاوارتر به مؤمنان از نفس‏هاى ايشان، بر گدا تصدّق فرما. حضرت آن حُلّه را به جانب سائل افكند، و به دست خويش اشاره به سوى او فرمود كه: اين را بردار. بعد از آن، خداى عزّوجلّ اين آيه را در شأن او فرو فرستاد و نعمت اولاد او را به نعمت او جفت و قرين گردانيد. پس هر كه از اولاد آن حضرت، به مبلغ امامت رسيدند، به اين نعمت و اين صفت متّصف مى‏باشند، پس تصدّق مى‏كنند و حال آن‏كه ايشان ركوع كنندگانند. و آن سائلى كه از امير المؤمنين عليه السلام سؤال نمود، از فرشتگان بود، و كسانى كه از امامان از فرزندان آن حضرت سؤال مى‏كنند، از فرشتگان مى‏باشند». __________________________________________________

(۱). مائده، ۵۵.
(۲). مائده، ۵۵.