روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۳۰۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن علي بن اسباط قال :

خَرَجَ ع عَلَيَّ فَنَظَرْتُ إِلَى رَأْسِهِ وَ رِجْلَيْهِ لِأَصِفَ قَامَتَهُ لِأَصْحَابِنَا بِمِصْرَ فَبَيْنَا أَنَا كَذَلِكَ حَتَّى قَعَدَ وَ قَالَ يَا عَلِيُ‏ إِنَّ اَللَّهَ اِحْتَجَّ فِي اَلْإِمَامَةِ بِمِثْلِ مَا اِحْتَجَّ فِي اَلنُّبُوَّةِ فَقَالَ وَ آتَيْنََاهُ اَلْحُكْمَ صَبِيًّا قَالَ‏ وَ لَمََّا بَلَغَ أَشُدَّهُ‏ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً فَقَدْ يَجُوزُ أَنْ يُؤْتَى اَلْحُكْمَ صَبِيّاً وَ يَجُوزُ أَنْ يُعْطَاهَا وَ هُوَ اِبْنُ أَرْبَعِينَ سَنَةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۴۵۱

از على بن اسباط، گويد: آن حضرت (امام جواد" ع") بيرون آمد و من از سر تا پايش را نگاه كردم تا اندام او را براى هم مذهبان مصرى خودمان وصف كنم، در اين ميان بودم كه نشست و فرمود: اى على، به راستى، خدا در امامت همان حجتى را اقامه كرده است كه در نبوت اقامه كرده و فرموده است (۱۳ سوره مريم): «و حكم نبوت را در كودكى بدو عطا كرديم» و فرموده: (۱۵ سوره احقاف): «و چون به نيرومندى رسيد و چهل ساله شد» روا باشد كه حكم را به كودكى عطا كند و روا باشد كه به او داده شود در سن چهل سالگى‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۱۶

على بن اسباط گويد: امام جواد عليه السلام بطرف من مى‏آمد و من بسر و پاى آن حضرت مينگريستم تا اندامش را براى رفقاى خود در مصر وصف كنم، من در اين فكر بودم كه آن حضرت بنشست و فرمود: اى على! همانا خدا در باره امامت حجت آورده، چنان كه در باره نبوت حجت آورده و فرموده: «در كودكى باو حكمت [داورى‏] داديم- ۱۳ سوره ۱۹-» و باز فرموده: «چون بنيرومندى رسيد» «و چهل ساله شد» پس رواست كه در كودكى بامام حكمت [داورى‏] داده شود چنان كه رواست در سن چهل سالگى باو عطا شود (بحديث ۹۹۲ رجوع شود).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۶۹۳

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از على بن اسباط روايت كرده است كه گفت: امام محمد تقى عليه السلام بر من بيرون آمد، پس به سر و پاى‏هاى او نظر كردم تا قامت او را براى اصحاب خويش در مصر وصف كنم «۱» (تا آخر آنچه در باب حالات ائمّه عليهم السلام در سنّ‏ __________________________________________________

(۱). و در بين آن‏كه من هم‏چنين نگران بودم، نشست و فرمود كه: «اى على، به درستى كه خدا در باب امامت، حجت‏آورده، به مثل آنچه در باب نبوت به آن حجت آورده، و فرموده كه: «حَتَّى‏ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً» (احقاف، ۱۵). و ترجمه آيه چنين است: «چون حضرت موسى به غايت قوت و كمال خويش كه چهل سالگى است رسيد (چنانچه از ابن عباس و مجاهد و قتاده نيز مروى است)، و راست شد قد او (يا عقلش به نهايت نَشوْ و نما رسيد)، داديم او را پيغمبرى و دانش در دين». آن‏كه گاهى جائز است كه به پيغمبر، پيغمبرى عطا شود و او كودك باشد، و جائز است كه به او عطا شود و او در سن چهل سالگى باشد».

مذكور شد با زيادتى بعضى از عبارات در صدر حديث و بحثى كه در نظم آيه به طورى كه در روايت مذكور است).