روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۱۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن سعد بن عبد الله عن ابراهيم بن محمد الثقفي عن علي بن المعلي عن اخيه محمد عن درست بن ابي منصور عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

لَمَّا وُلِدَ اَلنَّبِيُّ ص‏ مَكَثَ أَيَّاماً لَيْسَ لَهُ لَبَنٌ‏ فَأَلْقَاهُ‏ أَبُو طَالِبٍ‏ عَلَى ثَدْيِ نَفْسِهِ فَأَنْزَلَ اَللَّهُ فِيهِ لَبَناً فَرَضَعَ مِنْهُ أَيَّاماً حَتَّى وَقَعَ‏ أَبُو طَالِبٍ‏ عَلَى‏ حَلِيمَةَ اَلسَّعْدِيَّةِ فَدَفَعَهُ إِلَيْهَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۸۷

امام صادق (ع) فرمود: چون پيغمبر (ص) متولد شد، چند روز بى‏شير به سر برد و ابو طالب او را به پستان خود افكند و خدا بدان شيرى فرستاد و از آن چند روزى نوشيد تا ابو طالب حليمه سعديه را دريافت و آن حضرت را به وى تسليم كرد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۳۹

و فرمود: چون پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله متولد شد، چند روز بى‏شير بود (گويا مادرش بيمار بوده يا شير نداشته است) ابو طالب آن حضرت را بسينه خود افكند، خدا در سينه او شير جارى ساخت و تا چند روز پيغمبر از آن شير ميخورد، تا آنگاه كه ابو طالب حليمه سعديه را پيدا كرد و پيغمبر را باو داد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۴۷

محمد بن يحيى، از سعد بن عبداللَّه، از ابراهيم بن محمد ثقفى، از على بن معلّى، از برادرش محمد، از دُرست بن ابى منصور، از على بن ابى حمزه، از ابو بصير از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون پيغمبر صلى الله عليه و آله متولّد شد، چند روزى مكث نمود كه از برايش شير نبود كه آن را تناول فرمايد. پس ابوطالب او را بر بالاى پستان خويش افكند (يعنى: آن را در دهان مبارك آن حضرت گذاشت) و خدا شير را در پستان ابوطالب فرود آورد، و پيغمبر، چند روزى از پستان او شير خورد تا آن‏كه ابوطالب بر حليمه (كه زنى‏ بود از قبيله بنى سعد) مطّلع شد، و پيغمبر را به او تسليم فرمود كه دايه آن حضرت باشد».