الهمزة ٢
گسترشکپی متن آیه |
---|
ترجمه
الهمزة ١ | آیه ٢ | الهمزة ٣ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مَالاً»: دارائی فراوان. «عَدَّدَهُ»: آن را به کرّات و مرّات شمرده است و حساب آن را نگاه داشته است. باب تفعیل در اینجا برای تکثیر است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
نزول
شأن نزول آیات ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸ و ۹:
«شیخ طوسى» گویند: ابن عباس گوید: این سوره درباره یکى از مشرکین نازل شده که از مردم عیبجوئى میکرد. عده اى گویند: درباره ولید بن مغیرة نازل گردیده، سدى گوید: درباره اخنس بن شریق نزول یافته که از پیامبر عیب جوئى مینمود و نیز گویند: درباره جمیل بن عامر الجهنى آمده و مجاهد و ورقاء و ابن عباس گویند: درباره فرد به خصوصى نازل نشده بلکه سوره مزبور عمومیت داشته و عام مى باشد.[۱]
تفسیر
- آيات ۱ - ۹ سوره همزه
- تهديد شديد به گردآورندگان مال و ذكر اوصاف آنان كه «هُمَزه» و «لُمَزه» اند، و مال خود را مايه جاودانى مى پندارند
- ردّ پندار غلط انسانى كه خيال مى كند مال دنيا به او جلودانگى مى بخشد
- معناى اين كه در وصف آتش جهنم فرمود: «الّتى تطّلع على الأفئدة» و معناى «فى عَمَد مُمَدّة»
- رواياتى درباره شأن نزول سورۀ همزه، و معناى «هُمَزه» و «لُمَزه» و مراد از «عَمَد مُمَدّة»
نکات آیه
۱ - انباشتن مال و ابراز علاقه به ثروت با شمارش مکرر آن، ناپسند و زمینه ساز گرفتارى به عذاب الهى است. (ویل لکلّ ... الذى جمع مالاً و عدّده) «عدّده» یا از ریشه «عدّ» (شمردن) است و یا از ریشه «عدّة» (مال و اسلحه اى که براى حوادث روزگار ذخیره مى شود). برداشت یاد شده، ناظر به معناى اول است.
۲ - ثروت اندوزى، زمینه ساز تحقیر مردم و عیب جویى از آنان است. (ویل لکلّ همزة لمزة الذى جمع مالاً و عدّده)
۳ - دارایى هاى انسان، هر چند افزایش یابد، ناچیز و بى ارزش است. (مالاً) نکره آوردن «مالاً»، براى تحقیر آن است.
۴ - ذخیره سازى ثروت براى پیشگیرى از حوادث احتمالى زندگانى، ناپسند و زمینه ساز ریشخند کردن و بدنام ساختن دیگران است. (ویل لکلّ همزة لمزة . الذى جمع مالاً و عدّده) جمله «عدّده»; یعنى، آن را ذخیره روزگار ساخت. (قاموس)
موضوعات مرتبط
- استهزا: زمینه استهزا ۴
- انسان: زمینه تحقیر انسان ها ۲
- ثروت: بى ارزشى ثروت ۳
- ثروت اندوزى: آثار ثروت اندوزى ۲; فلسفه ثروت اندوزى ۴; ناپسندى ثروت اندوزى ۱، ۴
- خدا: زمینه عذابهاى خدا ۱
- عیب جویى: زمینه عیب جویى ۲، ۴
منابع
- ↑ ابن ابى حاتم در تفسیر خود از عثمان و عبدالله بن عمر روایت کرده که گویند: ما همه مى شنیدیم که این سوره درباره ابى بن خلف نازل شده و طبرى صاحب جامع البیان گوید: درباره جمیل بن عامر الجهنى نازل گردیده و ابن المنذر در تفسیر خود بنا به نقل از ابن اسحق گوید: درباره امیة بن خلف نزول یافته است.