الهمزة ٣

از الکتاب
کپی متن آیه
يَحْسَبُ‌ أَنَ‌ مَالَهُ‌ أَخْلَدَهُ‌

ترجمه

او گمان می‌کند که اموالش او را جاودانه می‌سازد!

ترتیل:
ترجمه:
الهمزة ٢ آیه ٣ الهمزة ٤
سوره : سوره الهمزة
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَخْلَدَهُ»: او را جاودانگی داده است. وی را سرمدی کرده است.


نزول

شأن نزول آیات ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸ و ۹:

«شیخ طوسى» گویند: ابن عباس گوید: این سوره درباره یکى از مشرکین نازل شده که از مردم عیب‌جوئى می‌کرد. عده اى گویند: درباره ولید بن مغیرة نازل گردیده، سدى گوید: درباره اخنس بن شریق نزول یافته که از پیامبر عیب جوئى می‌نمود و نیز گویند: درباره جمیل بن عامر الجهنى آمده و مجاهد و ورقاء و ابن عباس گویند: درباره فرد به خصوصى نازل نشده بلکه سوره مزبور عمومیت داشته و عام مى باشد.[۱]

تفسیر


نکات آیه

۱ - شیفتگان ثروت، بقاى خود را در گرو انباشتن آن دانسته و آن را نشانه جاودانگى مى نمایانند. (یحسب أنّ ماله أخلده) جمله «یحسب...» استعاره است; یعنى، زراندوزان مانند کسى عمل مى کنند که خود را جاودان مى دانند.

۲ - انسان، خواهان بقا و پویاى عوامل آن است. (یحسب أنّ ماله أخلده) آیه شریفه کسانى را ملامت مى کند که عامل جاودانه شدن را ثروت مى پندارند; ولى علاقه آنان به جاودانگى را مذموم ندانسته و وجود آن را مفروض گرفته است.

۳ - ثروت، زمینه ساز فراموشى مرگ و آخرت (یحسب أنّ ماله أخلده)

۴ - انباشتن ثروت، نشانه احساس کاذب جاودانگى است. (الذى جمع مالاً و عدّده . یحسب أنّ ماله أخلده)

۵ - دنیا براى هیچ انسانى، حتى در صورت برخوردارى او از ثروت هنگفت، جاودانه نخواهد ماند. (یحسب أنّ ماله أخلده)

۶ - بى توجهى به محدودیت عمر، زمینه ساز بى اعتنایى به شخصیت دیگران و ضربه زدن به اعتبار آنان است. (همزة لمزة ... یحسب أنّ ماله أخلده)

موضوعات مرتبط

  • آخرت: زمینه فراموشى آخرت ۳
  • انسان: زمینه تحقیر انسان ها ۶; علایق انسان ۲
  • ثروت اندوزان: بینش ثروت اندوزان ۱
  • ثروت اندوزى: آثار ثروت اندوزى ۳، ۴
  • دنیا: محدویت عمر دنیا ۵
  • عقیده: عقیده به جاودانگى با ثروت ۱
  • علایق: علاقه به جاودانگى ۲، ۴
  • غفلت: غفلت از محدودیت عمر دنیا ۶
  • مرگ: زمینه فراموشى مرگ ۳

منابع

  1. ابن ابى حاتم در تفسیر خود از عثمان و عبدالله بن عمر روایت کرده که گویند: ما همه مى شنیدیم که این سوره درباره ابى بن خلف نازل شده و طبرى صاحب جامع البیان گوید: درباره جمیل بن عامر الجهنى نازل گردیده و ابن المنذر در تفسیر خود بنا به نقل از ابن اسحق گوید: درباره امیة بن خلف نزول یافته است.