روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۲۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن ابراهيم بن عبد الحميد عن اسحاق بن غالب قال قال ابو عبد الله ع :

إِذَا جَمَعَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلْأَوَّلِينَ وَ اَلْآخِرِينَ إِذَا هُمْ بِشَخْصٍ قَدْ أَقْبَلَ لَمْ يُرَ قَطُّ أَحْسَنُ صُورَةً مِنْهُ فَإِذَا نَظَرَ إِلَيْهِ اَلْمُؤْمِنُونَ وَ هُوَ اَلْقُرْآنُ‏ قَالُوا هَذَا مِنَّا هَذَا أَحْسَنُ شَيْ‏ءٍ رَأَيْنَا فَإِذَا اِنْتَهَى إِلَيْهِمْ جَازَهُمْ ثُمَّ يَنْظُرُ إِلَيْهِ اَلشُّهَدَاءُ حَتَّى إِذَا اِنْتَهَى إِلَى آخِرِهِمْ جَازَهُمْ فَيَقُولُونَ هَذَا اَلْقُرْآنُ‏ فَيَجُوزُهُمْ كُلَّهُمْ حَتَّى إِذَا اِنْتَهَى إِلَى اَلْمُرْسَلِينَ فَيَقُولُونَ هَذَا اَلْقُرْآنُ‏ فَيَجُوزُهُمْ حَتَّى يَنْتَهِيَ إِلَى اَلْمَلاَئِكَةِ فَيَقُولُونَ هَذَا اَلْقُرْآنُ‏ فَيَجُوزُهُمْ ثُمَّ يَنْتَهِي حَتَّى يَقِفَ عَنْ يَمِينِ اَلْعَرْشِ فَيَقُولُ اَلْجَبَّارُ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي وَ اِرْتِفَاعِ مَكَانِي لَأُكْرِمَنَّ اَلْيَوْمَ مَنْ أَكْرَمَكَ وَ لَأُهِينَنَّ مَنْ أَهَانَكَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۹۵

از اسحاق بن غالب كه امام صادق (ع) فرمود: هر گاه خداى عز و جل خلق اولين و آخرين را در محشر جمع كند به ناگاه‏ همه بنگرند شخصى پيش آيد كه هرگز صورتى زيباتر از وى ديده نشده است و چون چشم مؤمنان به وى افتد كه همان قرآن است گويند: اين از ما است، اين بهترين چيزى است كه ما ديديم و چون به آنها رسد و از آنها هم بگذرد و آنها گويند: اين قرآن است و از آنان هم مى‏گذرد تا به فرشته‏ها مى‏رسد و مى‏گويند: اين قرآن است و از آنها مى‏گذرد تا به سمت راست عرش مى‏ايستد و خداى جبّار مى‏فرمايد: به عزّت و جلالم و به بلندى مقامم سوگند، هر آينه امروز گرامى دارم هر كه تو را گرامى داشته و هر آينه امروز خوار كنم هر كه تو را خوار كرده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۰۳

اسحاق بن غالب گويد: حضرت صادق عليه السلام فرمود: آنگاه كه خداوند خلق اولين‏ و آخرين را در قيامت جمع كند بناگاه شخصى را كه خوش صورت ترا از او هرگز نديده‏اند ديدار كنند كه بسوى آنان آيد، پس چون مؤمنان نظرشان بر او كه همان قرآن است بيفتد گويند: اين از ما است و اين بهترين كسى است كه ما او را ديده‏ايم، و چون بدانها رسد از آنان بگذرد و بشهيدان رسد آنها او را بنگرند تا از ايشان بگذرد و چون از همه آنها بگذرد گويند: اين قرآن است، پس از آنها هم بگذرد تا به پيمبران مرسل رسد آنها نيز گويند: اين قرآن است، از آنها نيز بگذرد تا بفرشتگان رسد آنها گويند: اين قرآنست، پس از آنها نيز بگذرد تا بسمت راست عرش رسد و آنجا بايستد، پس خداى جبار فرمايد: بعزت و جلال خودم و ببلندى مقامم سوگند كه البته امروز اكرام كنم (و گرامى دارم) آنكه تو را اكرام كرده است، و البته خوار كنم هر كس كه تو را خوار كرده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۱۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از ابراهيم بن عبد الحميد، از اسحاق بن غالب روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «چون خداى- تعالى- خلق اوّلين و آخرين را جمع كند، ناگاه ايشان شخصى را ببينند، رو آورده، مى‏آيد، كه هرگز خوش صورت‏ترى از او ديده نشده. پس چون مؤمنان به سوى آن نظر كنند، و آن قرآن است، مى‏گويند كه: اينك، از ما است، و اين از هر چيزى كه ما ديده‏ايم، نيكوتر است. و چون به سوى ايشان منتهى شود، از ايشان درگذرد. بعد از آن، شهيدان به سوى آن نظر مى‏كنند، تا آنكه چون به آخر ايشان رسد، از ايشان تجاوز كند. پس مى‏گويند كه: اين قرآن است، و از ايشان تجاوز مى‏كند، تا آنكه به سوى فرشتگان منتهى مى‏شود. پس مى‏گويند كه: اين قرآن است، و از ايشان تجاوز مى‏كند. بعد از آن، منتهى مى‏شود، تا آنكه در جانب راست عرش مى‏ايستد. پس خداوند جبّار مى‏فرمايد كه: به عزّت و جلال و بلندى مكان خودم سوگند، كه امروز گرامى دارم، هر كه تو را گرامى داشته، و خوار كنم، هر كه تو را خوار داشته».