روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۶۶

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۱۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن عبد الله بن محمد عن علي بن الحكم عن ابان بن عثمان عن الفضيل عن ابي جعفر ع قال :


الکافی جلد ۲ ش ۹۶۵ حدیث الکافی جلد ۲ ش ۹۶۷
روایت شده از : امام محمّد باقر عليه السلام
کتاب : الکافی (ط - الاسلامیه) - جلد ۲
بخش : كتاب الإيمان و الكفر
عنوان : حدیث امام محمّد باقر (ع) درباره پناه بردن به خدا در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ الذُّنُوب‏
موضوعات : پناه به خدا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۲۳

از امام باقر (ع)، فرمود: راستى كه مردى گناهى مى‏كند و روزى او بند مى‏آيد و اين آيه را خواند (۲۷ سوره قلم): «وقتى سوگند خوردند كه ما آن را صبحگاه مى‏چينيم و نگفتند ان شاء اللَّه و يك بلاى ناگهانى بر آن چرخيد و آنان خواب بودند».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۲

امام باقر عليه السلام فرمود: مردى مرتكب گناهى مى‏شود و روزى از او كناره ميگيرد و اين آيه را تلاوت فرمود: «زمانى كه قسم خوردند كه صبحدم آنها را بچينند و ان شاء اللَّه نگفتند، بدان جهت از جانب پروردگارت بلائى بر آن چرخيد و آنها خوابيده بودند، ۲۷- سوره ۶۸».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۵۵

محمد بن يحيى، از عبداللَّه بن محمد، از على بن حكم، از ابان بن عثمان، از فضيل، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه مرد مرتكب گناه مى‏شود، و به اين سبب روزى از او بازداشته مى‏شود»، و اين آيه را تلاوت فرمود كه: «إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّها مُصْبِحِينَ* وَ لا يَسْتَثْنُونَ* فَطافَ عَلَيْها طائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نائِمُونَ» «۱»؛ يعنى:

«ياد كن چون سوگند خوردند اهل باغى كه در دو فرسنگى صنعاى يمن بود، كه هر آينه ميوه آن را ببرند، در حالى كه در صباح در آيندگان باشند؛ يعنى در بامداد ميوه را بچينند؛ پس به اين قصد سوگند ياد نمودند و استثنا نكردند؛ يعنى نگفتند كه: انشاء اللَّه، اگر خدا خواهد «۲»؛ پس فرا گرفت بر آن باغ، بلاى طواف‏كننده و گرداگرد آن فروگيرنده، از جانب پروردگار تو، و ايشان خفتگان بودند». «۳»

__________________________________________________

(۱). قلم، ۱۷- ۱۹.
(۲). و بعضى گفته‏اند كه: معنى اين است كه، جدا نكردند از آن ميوه، حصّه مساكين را، چنان كه پدر ايشان جدامى‏كرد. (مترجم)
(۳). و آن بلاء، آتشى بود كه از آسمان فرود آمد، و در آن باغ پيچيده و ميوه آن را سوزانيد و درختان آن را خشك گردانيد. (مترجم)


شرح

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

  1. النحل ٥٣


احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

  1. الکافی جلد ۲ ش ۹۳۷ (روایت شده از: روايات قدسي)
  2. الکافی جلد ۲ ش ۹۳۹ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
  3. الکافی جلد ۲ ش ۹۶۶ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
  4. الکافی جلد ۲ ش ۹۷۶ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
  5. الکافی جلد ۵ ش ۱۲۰۶ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
  6. الکافی جلد ۵ ش ۱۶۸ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
  7. الکافی جلد ۵ ش ۵۴۴ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
  8. الکافی جلد ۸ ش ۲۷۳ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
  9. الکافی جلد ۸ ش ۲۷۹ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)