طَرِيق
ریشه کلمه
- طرق (۱۱ بار)
قاموس قرآن
كوبيدن. مثل كوبيدن آهن و در زدن. در اقرب آمده: «طَرَقَهُ طَرْقاً: ضَرَبَهُ بَالْمِطْرَقَةِ - طَرَقَ الْبابَ: قَرَعَهُ». راه را از آن طريق گويند كه رهگذران آن را با پا مىكوبند. [طه:77]. يعنى بندگان مرا شبانه راه ببر و براى آنها راه خشكى در دريا بجوى. طريق به معنى راه حق و دين نيز به كار مىرود نحو [احقاف:30] و آن مذكر و مؤنّث هر دو به كار مىرود. طريقه: به معنى و حالت و غيره است [جنّ:16]. و اگر جنّ و انس در طريقه حق پايدار مىبودند با آب فراوان آبشان مىداديم ظاهراً مراد آن است كه آنها را در دنيا وسعت و راحتى مىداديم مثل [اعراف:96]. * [طه:104]. امثل به معنى افضل است گوئى مراد از طريقه رأى از ديگران برتر است مىگويد درنگ نكرديد مگر يك روز. ايضاً آيه [طه:63]. يعنى موسى و هارون مىخواهند طريقه و راه و روش بهتر شما را از بين ببرند. مثل مؤنّث امثل به معنى افضل است.
