التغابن ٣
ترجمه
| التغابن ٢ | آیه ٣ | التغابن ٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«خَلَقَ السَّمَاوَاتِ و الأرْضَ بِالْحَقِّ»: (نگا: انعام / ، ابراهیم / ، نحل / . «صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ»: (نگا: غافر / ، اعراف / ، آل‌عمران / .
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۰، سوره تغابن
- ذكر پاره اى از اسماء حسنى و صفات علياى خداىمتعال كه وجود قيامت و بعث و جزا را اقتضاء دارند
- معناى جمله ((و صوركم فاءحسن صوركم ))
- خطاب به مشركين كه از سرنوشت اقوام گذشته عبرت بگيرند
- بيان بهانه مشرك كفار در همه اعصار بر عدم پذيرش رسالت الهي
- معناى جمله ((و استغنى الله )) و مراد از استغناى خداى سبحان
- بيان ركنى ديگر از اركان كفر بت پرستان
- اشاره به آياتى كه در آنها براى وقوع و تحقق قيامت قسم ياد شده است
- آياتى كه بر جمع شدن مردم در قيامت براىفصل قضاء دلالت مى كنند.
- ((اليوم التغابن )) چه روزى است ؟ و چه كسانى معنبون مى شوند؟
- (چند روايت درباره نام هاى روز قيامت و ((يوم التغابن )) بودن آن و...)
نکات آیه
۱ - خداوند، آفریننده آسمان ها و زمین است. (خلق السموت و الأرض)
۲ - آفرینش جهان (آسمان ها، زمین و...)، براساس حق و هدفدار و به دور از بیهوده کارى است. (خلق السموت و الأرض بالحقّ) «حقّ» در مقابل باطل قرار دارد. یکى از معانى «باطل» عبث و بیهوده کارى است; یعنى، کارى که در آن هدف معقولى لحاظ نشود.
۳ - جهان طبیعت، داراى آسمان هاى متعدد (السموت)
۴ - خداوند، انسان را تصویر کرد و به وى صورت انسانى بخشید. (و صوّرکم)
۵ - انسان ها، از نظر ظاهر و باطن و صورت و سیرت، زیبا و نیکو آفریده شده اند. (فأحسن صورکم) «صورت» عبارت است از هیئت هر شیئى که با آن، از دیگر اشیا جدا و ممتاز مى گردد و شامل شکل ظاهرى و هویت باطنى آن مى شود (اقتباس از مفردات راغب).
۶ - انسان، در مقایسه با دیگر موجودات، موجودى زیباتر، برتر و کامل تر است. (خلق السموت و الأرض بالحقّ و صوّرکم فأحسن صورکم) اختصاص به ذکر یافتن انسان با وصف «فأحسن صورکم» - پس از یادآورى آفرینش آسمان ها و زمین - مى تواند اشاره به مطلب یاد شده باشد.
۷ - آفرینش انسانِ زیبا صورت و نیکو سیرت، مظهر و مصداق روشن آفرینش بحق خدا است. (خلق السموت و الأرض بالحقّ و صوّرکم فأحسن صورکم)
۸ - زیبایى و کمال، از ویژگى هاى انسان و از نعمت هاى الهى براى او است. (خلق السموت ... فأحسن صورکم) برداشت یاد شده از آنجا که آیه شریفه در مقام امتنان و برشمردن نعمت هاى اعطایى به انسان ها است.
۹ - بازگشت نهایى تمامى امور و همه چیزها، به سوى خداوند است. (و إلیه المصیر)
۱۰ - جهان آفرینش، در حال حرکت است و خدا منتها الیه این حرکت مى باشد. (و إلیه المصیر) «ال» در «المصیر» براى جنس است; یعنى، هر تحوّل و حرکتى در جهان هستى، تنها به سوى خداوند است.
۱۱ - معاد و بازگشت انسان ها، به پیشگاه عدل الهى براى کیفر و پاداش، مقتضاى آفرینش به حق و هدفمند جهان است. (خلق السموت و الأرض ... و إلیه المصیر) ذکر معاد انسان ها - پس از بیان آفرینش جهان بر پایه حق و هدفمندى - مى تواند گویاى نکته یاد شده باشد.
موضوعات مرتبط
- آسمان: تعدد آسمان ها ۳; حقانیت خلقت آسمان ها ۲; خالق آسمان ها ۱; هدفدارى خلقت آسمان ها ۲
- آفرینش: آثار حقانیت آفرینش ۱۱; حرکت آفرینش ۱۰; حقانیت خلقت آفرینش ۲، ۱۱; فرجام آفرینش ۱۰; نشانه هاى حقانیت آفرینش ۷; هدفدارى خلقت آفرینش ۲، ۱۱
- امور: فرجام امور ۹
- انسان: برترى انسان بر موجودات ۶; خالق انسان ۴، ۵، ۷; زمینه پاداش انسان ها ۱۱; زمینه کیفر انسان ها ۱۱; زیبایى انسان ۶، ۸; زیبایى خلقت انسان ۵; فرجام انسان ها ۱۱; کمال انسان ۸; منشأ زیبایى انسان ۷; ویژگیهاى انسان ۸
- بازگشت به خدا :۹، ۱۰ فلسفه بازگشت به خدا ۹، ۱۱ ۱۰
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۹، ۱۰
- خدا: خالقیت خدا ۱، ۵، ۷; صورتگرى خدا ۴; نعمتهاى خدا۸
- زمین: حقانیت خلقت زمین ۲; خالق زمین ۱; هدفدارى خلقت زمین ۲
- فرجام: فرجام امور ۹
