الروم ٤٤
ترجمه
| الروم ٤٣ | آیه ٤٤ | الروم ٤٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«عَلَیْهِ کُفْرُهُ»: کفر او به زیان خودش است. «یَمْهَدُونَ»: آماده می‌سازند. مهیّا می‌کنند. مراد آماده‌سازی محلّ آرامش و آسایش سرمدی و سعادت ابدی آخرت است که بهشت است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۴۰ - ۴۷، سوره روم
- هيچ شاءنى از شؤ ون عالم از ((خلقت )) جدا نيست و لذا خالق عالم را شريكى نيست
- اشاره به وجود رابطه مستقيم بين اعمال مردم و حوادث عالم
- سخن عجيب مفسرين در ذيل آيه (ظهر الفساد فى البر و البحر...)
- دو دسته شدن مردم در روز قيامت ، كافران به سوى جهنم و نكو كرداران به سوى بهشت
- پاداشى كه خدا به مؤ منان صالح العمل مى دهدفضل او است كه ناشى از محبت خدا به بندگان خود مى باشد
- يادآورى آيت ((باد)) و آثار آن
- بحث روايتى (رواياتى در ذيلآيه : ((ظهر الفساد...)) و برخى ديگر از آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - کفر، امرى خسارت بار است و بازتاب خسارت آن، براى خود کافر است. (من کفر فعلیه کفره) «علیه» جار و مجرور و متعلق به «کفره» است. مقدم شدن آن، براى بیان این نکته است که پیامدهاى ناگوار کفر، به خود کافران اختصاص دارد.
۲ - پیامدهاى ناگوار کفر کافران، در قیامت تنها، متوجّه خود آنان است. (یومئذ یصّدّعون . من کفر فعلیه کفره)
۳ - عمل صالح، زمینه تأمین سعادت اخروى است. (و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون)
۴ - بازتاب خسارت کفر، از آنِ کافر، و پیامد فواید ایمان و عمل صالح، فراگیر است.* (من کفر فعلیه کفره و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون) احتمال دارد این که در جواب شرط جمله نخست، ضمیر مفرد آورده شده و در جواب شرط جمله دوم، به رغم مفرد بودن اسم شرط، ضمیر جمع آورده شده است، اشاره به نکته یاد شده باشد.
۵ - عقیده و عمل آدمى، در سعادت و شقاوت وى نقش اساسى دارد. (یومئذ یصّدّعون . من کفر فعلیه کفره و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون)
۶ - کفر، به تنهایى و بدون عمل کفرآلود، براى شقاوت اخروى کافى است. (من کفر فعلیه کفره) این که درباره کفر و آثار آن، تنها، به باور کفرآلود در مقابل عمل صالح اکتفا شده و عمل، ذکر نگردیده است، حکایت از حقیقت یاد شده مى کند.
۷ - براى سعادت اخروى، ایمانِ همراه با عمل صالح، لازم است. (و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون) از مقابله «من کفر» با «و من عمل صالحاً» استفاده مى شود که «من آمن» در آن تضمین شده است. و ذکر نشدن «من آمن» به خاطر تلازم قطعى آن با «عمل صالح» است و بدون آن، عمل صالح، اثرى نخواهد داشت.
۸ - در قیامت، صفوف کافران و مؤمنان، از هم جدا مى شود. (یومئذ یصّدّعون . من کفر فعلیه کفره و من عمل صلحًا ... یمهدون)
روایات و احادیث
۹ - «عن أبى عبداللّه(ع) قال: «...إنّ عمل المؤمن یذهب فیمهد له فى الجنّة کما یرسل الرجل غلامه فیفرش له». ثمّ تلا «و من عمل صالحاً فلأنفسهم یمهدون»;[۱] از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: «...همانا، عمل مؤمن مى رود و جایگاه او را در بهشت آماده مى سازد، آن گونه که انسان، غلام اش را مى فرستد و براى او منزلگاه اش را فرش مى کند.». سپس امام، این آیه را تلاوت فرمود: و من عمل صالحاً فلأنفسهم یمهدون».
موضوعات مرتبط
- آخرت: توشه آخرت ۹
- ایمان: آثار ایمان ۴، ۷
- خود: زیان به خود ۱، ۴
- زیان: عوامل زیان ۱
- سعادت: عوامل سعادت ۵; عوامل سعادت اخروى ۳، ۷
- شقاوت: عوامل شقاوت ۵; عوامل شقاوت اخروى ۶
- عقیده: آثار عقیده ۵
- عمل: آثار عمل ۵، ۹
- عمل صالح: آثار عمل صالح ۳، ۴، ۷
- کافران: زیانکارى کافران ۱، ۴; کافران در قیامت ۲، ۸
- کفر: آثار اخروى کفر ۲; آثار کفر ۱، ۴، ۶
- گروهها: تمایز گروهها در قیامت ۸
- مؤمنان: مؤمنان در قیامت ۸
منابع
- ↑ بحارالأنوار، ج ۲۷، ص ۱۳۲، ح ۱۲۵.
