الشعراء ٢٢٠
از الکتاب
ترجمه
الشعراء ٢١٩ | آیه ٢٢٠ | الشعراء ٢٢١ | ||||||||||||||
|
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۹۲ - ۲۲۷، سوره شعراء
- معناى ((انزال )) و ((تنزيل )) و موارد استعمال آن دو در آيات قرآن كريم
- توضيح و تفصيل معناى جمله : ((نزل به الروح الامين على قلبك ))
- بيان مراد از قلب ، و چگونگى دريافت وحى بوسيله قلب
- وجوه متعدد و بى پايه اى كه راجع به انزال وحى بر قلب پيامبر(صلى اللّه عليه و آلهوسلم ) گفته شده است
- اشاره به سخيف ترين قول در كيفيت نزول وحى توسط فرشته بر پيامبر صلى اللّهعليه و آله
- معناى اينكه فرمود قرآن در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين )
- تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين ))
- معناى آيه شريفه : ((كذلك سلكناه فى قلوب المجرمين :اينچنين قرآن را در دلهاى مجرمانعبور مى دهيم )).
- هلاكت هر قومى بعد از اتمام حجت با آنان بوده است
- ظالم نبودن خدا به چه معنا است ؟
- پاسخ خداى تعالى به اين افتراى مشركين كه مى گفتند محمد (صلى اللّه عليه و آلهوسلم ) جنى دارد كه قرآن را برايش مى آورد
- زندگى خاكى ملازم با تكليف است و عصمت انبياء عليهم السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد
- اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين )
- توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند
- جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و كلام وحى را شعر مى خواندند
- روايات متعدد درباره آنچه كه پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله بعد ازنزول آيه : ((و انذر عشيرتك الاقربين )) انجام داد
- نگرانى پيامبر صلى اللّه عليه و آله از سرنوشت امت پس از خود
- روايات متعدد درباره آنچه كه پيامبر گرامى صلى اللّه عليه و آله بعد ازنزول آيه : ((و انذر عشيرتك الاقربين )) انجام داد
- پيمان برادرى و يارى بستن على عليه السّلام بارسول الله صلى اللّه عليه و آله وسلم بعد از انذار عشيرة اقربين
- دو روايت در ذيل ((و تقلبك فى الساجدين )) در خطاب بر پيامبر اكرم صلى اللّه عليهو آله است
- روايتى درباره شعر و شعرا و نزول آيه : ((و الشعراء يتبعهم الغاوون ...))
نکات آیه
۱ - خدا، سمیع (شنوا) و علیم (دانا) است. (إنّه هو السمیع العلیم)
۲ - شنوایى و علم مطلق، تنها از آنِ ذات بى مانند خداوند است. (إنّه هو السمیع العلیم) «ال» در «السمیع» و «العلیم» براى جنس (از نوع استغراق صفاتى) و مفید حصر است; یعنى، تنها او است که شنوایى اش بى حد و دانایى اش مطلق است.
۳ - شنوایى و علم گسترده و بى همتاى الهى، مقتضى توکل کردن بر او در تنگناها (و توکّل على العزیز الرحیم ... إنّه هو السمیع العلیم) «إنّه هو السمیع...» مى تواند تعلیل براى امر به توکل باشد; یعنى، بر او توکل کن; زیرا او شنواى راز و نیازهاى شما و دانا به چگونگى برداشتن تنگناها است.
۴ - خداوند، داراى شنوایى و علم همه جانبه بر احوال و نیازهاى خلق (الذى یریک حین تقوم . و تقلّبک فى السجدین . إنّه هو السمیع العلیم)
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: سمیع ۱; علیم ۱
- توکل: زمینه توکل بر خدا ۳
- خدا: آثار شنوایى خدا ۳; آثار علم خدا ۳; اختصاصات خدا ۲; شنوایى خدا ۲، ۴; علم خدا ۲; وسعت علم خدا ۴
- سختى: توکل در سختى ۳