روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۳۵
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ الْحِيَلِ فِي الْأَحْكَام
قال ابو جعفر ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۳۴ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۳۶ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳
از امام باقر عليه السّلام روايت شده كه فرمود: مردى در زمان امير المؤمنين بر سر شخصى كوبيد و مرد مزبور ادّعا كرد كه بينائىاش را از دست داده است و بوئى را نيز نمىشنود و زبانش هم از كار افتاده است و قدرت سخن گفتن نيز ندارد، امير المؤمنين فرمود: اگر راست بگويد بايد سه بار ديه تمام بدو داده شود. پرسيدند از كجا روشن كنيم كه او راستگو است يا خلاف مىگويد؟ حضرت فرمود: اما اينكه ادعا مىكند نمىبيند باين صورت مشخص مىشود كه باو بگوئيد بخورشيد بنگرد، اگر چشمانش سالم باشد نخواهد توانست به چشمه خورشيد بنگرد مگر اينكه مرتّب چشمانش بر هم مىخورد و چنانچه راست بگويد چشمانش بدون هيچ گونه بر هم خوردن به چشمه خورشيد باز خواهد ماند، و اما اينكه ادعا كرده كه بوئى نمىشنود سوخته چخماق به بينى او نزديك سازند چنانچه سالم باشد بوى سوختگى بدماغ او خواهد رسيد و چشمانش اشك آلود خواهد گشت و سر خود را بناچار بسوئى خواهد كشيد، و اينكه گويد زبانش بند آمده و نمىتواند سخن بگويد، سوزنى بر زبان او بزنيد اگر خون سرخ بيرون جست زبانش سالم است و اگر خون سياه بيرون آمد راست مىگويد.