روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۵۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن القاسم بن محمد عن سليمان بن داود المنقري عن حفص بن غياث عن ابي عبد الله ع قال :

كَمْ مِنْ مَغْرُورٍ بِمَا قَدْ أَنْعَمَ اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِسَتْرِ اَللَّهِ عَلَيْهِ وَ كَمْ مِنْ مَفْتُونٍ بِثَنَاءِ اَلنَّاسِ عَلَيْهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۵۷

از امام صادق (ع)، فرمود: بسا كسى كه فريب خورده است به نعمتى كه خداوند به او داده است و چه بسا نعمت گير و غافل گير شود به اينكه خداوند از او پرده پوشى كند و بسا كسى كه فريفته شود به ستايش مردم از وى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۸۹

و آن حضرت عليه السلام فرمود: چه بسا شخصى كه به نعمت‏هائى كه خداوند باو داده مغرور گردد، و چه بسا كسانى كه به پرده پوشى خداوند بر آنها، غافلگير شوند، و چه بسا مردمى كه بستايش مردم فريب خورند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۶۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از قاسم بن محمد، از سليمان منقرى، از حفص بن غياث، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «بسيار كسى است كه گول خورده به آنچه خداى عز و جل بر او انعام فرموده، و بسيار مستدرج است كه خدا او را به پرده و پوشيدن خويش بر او استدراج نموده، و بسيار كسى است كه به ثناى مردمان بر او فريفته شده».