الأعراف ١٤
| کپی متن آیه |
|---|
| قَالَ أَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ |
ترجمه
| الأعراف ١٣ | آیه ١٤ | الأعراف ١٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«أَنظِرْنی»: مرا مهلت ده. مراد این که مرا زنده بدار و ممیران.
تفسیر
- آيات ۱۰ - ۲۵ سوره اعراف
- معناى تمكين انسان در زمين، در جمله: «وَ لَقَد مَكَنَّاكُم فِى الأرض»
- سجده ملائكه، بر جميع بنى آدم بوده است
- ابليس با ملائكه بوده، و همه مأمور به سجده شدند
- تكبّر و خودخواهى، سرچشمه تمامى گناهان است
- ملاك برترى در تكوينيات، بستگى دارد به بيشتر بودن عنايات الهى
- كبريا، خاص خداى سبحان است و از غير او، تكبّر پسنديده نيست
- درخواست مهلت ابلیس، از خدای تعالی
- معنای محاصره چهارجانبۀ انسان توسط شيطان، در آیه شریفه
- مراد از «مُخلَصين» و «شاكرين»، كه شيطان نمى تواند ايشان را بفريبد
- مراد از جملۀ «إلَّا أن تَكُونَا مَلَكَين»، در خطاب شیطان به آدم و حواء
- گفتاری در باره شیطان و عمل او
- اشاره به اهمال و قصور مفسران و حقایق دینی و تکوینی مربوط به آن
- چگونگی تصرفات شیطان در ادراك و عواطف انسان
- ولايت شيطان بر آدميان، ولایت در ظلم و گناه است
- خلاصه بحث درباره شيطان و وسوسه های او
- بحث عقلى و قرآنى: (مناظره بين ابليس و ملائكه)
- حکمت آفريدن خلايق و كفارى كه نتيجه خلقتشان، خلود در آتش است، چیست؟
- تكليف بندگان، براى خدا چه سودى دارد؟!
- چرا خداوند انسان را بدون اين كه مكلّف نمايد، كامل نيافريد؟
- تكليف ابليس و ملائكه به سجده بر آدم، براى چه بود؟
- پاسخ به شبهه پنجم و ششم
- جملۀ: «لَا يُسئَلُ عَمَّا يَفعَلُ وَ هُم يُسئَلُونَ»، از نظر فلسفه و برهان و وحى
- بحث های طولانی متكلّمان اشاعره و معتزله، درباره افعال خدا
- جميع احكام عقلى، از فعل خداوند گرفته شده است
- اشكالاتى كه بر رأى اشاعره، در احكام نظری عقل وارد است
- جريان احكام عقلى عملى، در افعال خداى تعالى
- عقل عملى، در جستجوى مصالح و مفاسد و حُسن و قبح افعال در احكام تشريعى
- آيات تأیید کننده جریان عقل نظرى و عقل عملى، در ناحيه پروردگار
- بحث روايتى: (رواياتى ذیل آیات گذشته)
- بهشت آدم، از باغ هاى دنيا بوده است
- ملائكه و شياطين، به تغيير ذات خود قدرت ندارند و به شکل های مختلف در نمی آيند
- بررسی روايات مربوط به كيفيت تصرفات ابلیس، در شعور آدمى
- ماجراى شگفت انگيز گفتگوى حضرت يحيى «ع»، با ابليس
- بررسى گفتگوى ابليس با پيامبران الهى
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قالَ أَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ «14»
(ابليس، به جاى توبه و عذرخواهى) گفت: تا روزى كه مردم برانگيخته مى‌شوند، مرا مهلت بده!
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قالَ أَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ «14»
چون ابليس پر تبليس از درگاه الهى مطرود شد:
قالَ أَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ: عرض كرد خدايا مرا مهلت ده تا روزى كه مبعوث شوند مردمان، يعنى تا روز قيامت مرا مميران و عقوبت مفرما.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
سوره الأعراف «7»: آيات 14 تا 15
قالَ أَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ «14» قالَ إِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ «15»
ترجمه
گفت مهلت ده مرا تا روز كه مبعوث ميشوند
فرمود همانا تو از مهلت داده شدگانى.
تفسير
پس از حكم الهى بخروج ابليس از آسمان آنملعون مهلت خواست از خداوند كه او را مرگ ندهد و عقاب نفرمايد تا روز قيامت و خداوند حاجت او را برآورد بپاداش عبادات او تا آنزمان ولى نه تا حديكه مطلوب او بود بلكه تا وقت معلوم كه بعد از صور اوّل اسرافيل باشد چون روز قيامت بعد از صور دوّم است و در علل از حضرت صادق (ع) روايت نموده است كه شيطان بين نفخه اولى و ثانيه ميميرد و عياشى ره از آنحضرت نقل نموده كه خداوند شيطان را مهلت داد تا روز ظهور امام قائم و اين مهلت براى امتحان بندگان و تكميل ثواب آنها بود در مخالفت شيطان.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قالَ أَنظِرنِي إِلي يَوم‌ِ يُبعَثُون‌َ «14»
گفت ابليس پروردگارا مرا مهلت بده زنده بمانم تا روز بعثت.
واقعا مورد تعجب است از حماقت و خريت و جهالت كسي که كافر شد و رانده درگاه الهي و ملعون تا قيامت که فرمود إِن‌َّ عَلَيك‌َ لَعنَتِي إِلي يَوم‌ِ الدِّين‌ِ سوره ص آيه 79، دست از كفر و كبر خود برندارد و تقاضاي عفو و مغفرت نكند و خود را معذب بداند مع ذلک تقاضا كند که روزبروز معاصي او بيشتر و عذاب او زيادتر و شديدتر گردد زيرا هر چه در دنيا بماند بارش سنگين‌تر ميشود چنانچه ميفرمايد وَ لا يَحسَبَن‌َّ الَّذِين‌َ كَفَرُوا أَنَّما نُملِي لَهُم خَيرٌ لِأَنفُسِهِم إِنَّما نُملِي لَهُم لِيَزدادُوا إِثماً وَ لَهُم عَذاب‌ٌ مُهِين‌ٌ آل عمران آيه 172، و اعجب از اينکه اينكه جهنم را ديده و عذابهاي آن را مشاهده كرده و مع ذلک دست از كفر و فسق و كبر خود برندارد.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 14)- اما داستان شیطان به همین جا پایان نیافت، او به هنگامی که خود را مطرود دستگاه خداوند دید، طغیان و لجاجت را بیشتر کرد و به جای توبه و بازگشت به سوی خدا و اعتراف به اشتباه، تنها چیزی که از خدا تقاضا کرد این بود که گفت: «خدایا! مرا تا پایان دنیا مهلت ده، و زنده بگذار» (قالَ أَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ).
نکات آیه
۱- ابلیس، خواستار مهلت و زنده ماندن خویش تا روز رستاخیز آدمیان (قیامت) گردید. (قال أنظرنى إلى یوم یبعثون) انظار (مصدر «انظر») به معناى تأخیر و مهلت دادن است و مراد از آن تأخیر زمان مرگ مى باشد.
۲- ابلیس، على رغم عصیان فرمان خداوند، از استجابت در خواستش مأیوس نبود. (قال أنظرنى إلى یوم یبعثون)
۳- ابلیس، آگاه به پیدایش نسلهایى از آدم و وجود رستاخیز براى ایشان (أنظرنى إلى یوم یبعثون)
۴- ابلیس، معتقد به حاکمیت مشیت الهى بر مرگ و حیات خویش (أنظرنى إلى یوم یبعثون)
موضوعات مرتبط
- آدم (ع): نسل آدم (ع) ۳
- ابلیس: استمهال ابلیس ۱، ۲; امیدوارى ابلیس ۲; خواسته هاى ابلیس ۱; عصیان ابلیس ۲; عقیده ابلیس ۴; علم ابلیس ۳; عمر ابلیس ۱; معادشناسى ابلیس ۳; منشأ حیات ابلیس ۴; منشأ مرگ ابلیس ۴
- خدا: مشیت خدا ۴
- عصیان: از خدا ۲
منابع
