العاديات ٦
ترجمه
| العاديات ٥ | آیه ٦ | العاديات ٧ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الإِنسَانَ»: مراد انسانی است که در پرتو معارف الهی تربیت نیافته است و تعلیمات انبیاء بر دلش نتافته است، و خویشتن را تسلیم غرائز و شهوات سرکش نموده است. «کَنُودٌ»: کفران نعمت‌کننده. ناسپاس. حق‌ناشناس.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
نکات آیه
۱ - انسان، داراى طبیعتى ناسپاس در برابر نعمت هاى خداوند (إنّ الإنسن لربّه لکنود) «ال» در «الإنسان» براى جنس است و بر استغراق افراد دلالت دارد. «کنود»، به معناى کفور است. برخى از قبایل عرب، آن را در معناى «عاصى» به کار مى برند. اسناد این خصلت به عموم مردم، به معناى گرفتار بودن نوع انسان ها به آن است.
۲ - رویارویى با سپاه اسلام، نشانه ناسپاسى انسان در برابر نعمت هاى خداوند است. (إنّ الإنسن لربّه لکنود) بیان خصلت هاى ناروایى که در نوع انسان ها وجود دارد - پس از تمجید از سپاهیان اسلام در آغاز سوره - تعریض به دشمنان دین است و رسوخ آن خصلت ها را در آنان بیان مى کند.
۳ - دشمنان اسلام، ناسپاس در برابر نعمت اسلام و مظاهر ربوبیت خداوند (إنّ الإنسن لربّه لکنود)
۴ - ناسپاسى دشمنان اسلام در برابر ربوبیت خداوند، دلیل هجوم مجاهدان به صفوف آنان است. (و العدیت ... إنّ الإنسن لربّه لکنود)
۵ - توجّه به ربوبیت و مدبّر بودن خداوند، بازدارنده انسان از کفران نعمت ها است. (لربّه لکنود) تقدیم «لربّه»، بیانگر اهتمام به آن است; یعنى، شگفتا که انسان با آن که خداوند «ربّ» و «مدبّر» او است، به کفران نعمت او رو آورده است!
۶ - کفران نعمت، خصلتى نکوهیده و انسان ناسپاس، فردى مذموم است. (إنّ الإنسن لربّه لکنود)
۷ - خداوند، در تأکید بر ناسپاس بودن نوع انسان ها، به اسبان تیزپاى مجاهدان سوگند یاد کرده است. (و العدیت ... إنّ الإنسن لربّه لکنود) این آیه و دو آیه بعد که عطف بر آن است، جواب سوگندهایى است که در آغاز سوره آمده بود.
۸ - رزمندگانِ مجاهد، سپاسگزار خداوند و پذیراى ربوبیت او هستند. (و العدیت ... إنّ الإنسن لربّه لکنود) تمجید مجاهدان از یک سو و نکوهش ناسپاسان از سویى دیگر، بیانگر آن است که مجاهدان ناسپاس نیستند.
۹ - جهاد در راه خدا، شکر نعمت هاى او است. (و العدیت ... إنّ الإنسن لربّه لکنود)
روایات و احادیث
۱۰ - «قال رسول اللّه(ص): «إنّ الإنسان لربّه لکنود» قال: لکفور الذى یأکل وحده، و یضرب عبده و یمنع رِفْدَه;[۱] رسول خدا(ص) [آیه] «إنّ الإنسان لربّه لکنود» را تلاوت کرده فرمود: [«لکنود» یعنى ]ناسپاس، همان که به تنهایى غذا مى خورد و غلام خود را مى زند و از بخشش امتناع مىورزد».
موضوعات مرتبط
- اسلام: کفران دشمنان اسلام ۳، ۴
- انسان: صفات انسان ۱، ۱۰; کفران انسان ۱، ۷، ۱۰
- ایمان: ایمان به ربوبیت خدا ۸
- جهاد: فلسفه جهاد ۴، ۹
- ذکر: آثار ذکر تدبیر خدا ۵; آثار ذکر ربوبیت خدا ۵
- سوگند: سوگند به اسب مجاهدان ۷
- شاکران :۸
- شکر: شکر نعمت ۸، ۹
- قرآن: فلسفه سوگندهاى قرآن ۷
- کفران: آثار کفران نعمت ۴; کفران نعمت ۱، ۷; موانع کفران نعمت ۵; ناپسندى کفران نعمت ۶; نشانه هاى کفران نعمت ۲
- کفران کنندگان: رذایل کفران کنندگان ۶; سرزنش کفران کنندگان ۶
- مجاهدان: ایمان مجاهدان ۸; شکرگزارى مجاهدان ۸; مقابله با مجاهدان ۲
- نعمت: نعمت اسلام ۳; نعمت ربوبیت خدا ۳، ۴
منابع
- ↑ تفسیر طبرى، ج ۱۵، ص ۲۷۸، سطر ۱۴; نورالثقلین، ج ۵، ص ۶۵۷، ح ۱۳.
