روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و محمد بن يحيي عن احمد بن محمد جميعا عن علي بن مهزيار قال :

كَتَبَ رَجُلٌ إِلَى‏ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ يَشْكُو إِلَيْهِ لَمَماً يَخْطُرُ عَلَى بَالِهِ فَأَجَابَهُ فِي بَعْضِ كَلاَمِهِ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِنْ شَاءَ ثَبَّتَكَ فَلاَ يَجْعَلُ‏ لِإِبْلِيسَ‏ عَلَيْكَ طَرِيقاً قَدْ شَكَا قَوْمٌ إِلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ لَمَماً يَعْرِضُ لَهُمْ لَأَنْ تَهْوِيَ بِهِمُ اَلرِّيحُ أَوْ يُقَطَّعُوا أَحَبُّ إِلَيْهِمْ مِنْ أَنْ يَتَكَلَّمُوا بِهِ فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ أَ تَجِدُونَ ذَلِكَ‏ قَالُوا نَعَمْ فَقَالَ وَ اَلَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إِنَّ ذَلِكَ لَصَرِيحُ اَلْإِيمَانِ فَإِذَا وَجَدْتُمُوهُ فَقُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ‏ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۹۷

از على بن مهزيار، گويد: مردى به ابى جعفر (ع) نوشت و از آنچه به خاطرش درآيد شكايت كرد، امام در ضمن سخنش به او پاسخ داد: راستى خدا اگر خواهد تو را ثابت قدم سازد، شيطان را به خود راه مده، مردمى هم به پيغمبر (ص) شكايت بردند كه خاطره‏هائى در دل آنها افتد كه اگر باد آنها را سر به گم ببرد و يا تيكه تيكه شوند دوستتر دارند از اينكه آنها را به زبان آرند، رسول خدا (ص) فرمود: اين را دريافت مى‏كنيد؟ گفتند: آرى، در پاسخ فرمود: سوگند بدان كه جانم به دست او است، راستى كه اين صريح ايمان است و چون به شما رخ داد بگوئيد: آمنّا باللَّه و رسول و لا حول و لا قوّة الا باللَّه‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۵۶

على بن مهزيار گويد: مردى بحضرت جواد عليه السّلام نوشت و از وسوسه‏هائى كه بخاطرش آيد شكايت كرد، حضرت در ضمن پاسخ نامه‏اش باو چنين نوشت: همانا خداى عز و جل اگر بخواهد تو را ثابت و پا برجا كند و از براى شيطان بر تو راهى قرار ندهد، و مردمى هم به پيغمبر (ص) شكايت بردند از خاطره‏هائى كه در دل آنها افتد كه اگر باد آنها را بجاى دورى اندازد و يا قطعه قطعه شوند دوستر دارند از اينكه آن خاطره‏ها را بزبان آرند؟ پس رسول خدا (ص) فرمود: اين را دريافتيد؟ (كه اين خاطره‏ها بر شما بسيار گران است؟) عرضكردند: آرى، فرمود: سوگند بآن كه جانم بدست اوست اين صريح ايمانست، پس هر گاه آن را يافتيد (و احساس كرديد كه اين خاطره‏ها بسراغتان آمده) بگوئيد: «آمنا باللَّه و رسوله و لا حول و لا قوة الا باللَّه»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۱۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد و هر دو، از على بن مهزيار كه گفت: به خدمت امام محمد تقى عليه السلام نوشت، و به آن حضرت شكايت داشت از چيزى چند كه در خاطرش خطور مى‏كرد؛ پس حضرت او را در بعضى از سخنان خويش جواب فرمود كه: «خدا اگر خواهد، تو را ثابت مى‏دارد؛ پس از براى شيطان، بر تو راهى قرار نمى‏دهد كه بر تو مستولى شود. گروهى به خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله شكايت كردند از خطراتى چند كه ايشان را عارض مى‏شود، و در خاطر ايشان درمى‏آيد، كه هر آينه اگر باد، ايشان را به زير مى‏افكند يا پاره پاره مى‏شدند، به سوى ايشان دوست‏تر بود از آنكه به آن تكلّم كنند؛ پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: آيا اين حالت را در خود مى‏يابند؟ عرض كردند: آرى. فرمود: به حقّ آن كسى كه جانم به دست قدرت او است، كه اين صريح و خالص ايمان است؛ پس چون چنين امرى را در خود بيابيد، بگوييد كه: آمَنَّا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ الّا بِاللَّهِ؛ يعنى: ايمان آورديم به خدا و رسول او، و هيچ گشتنى (از گناهان)، و هيچ توانايى بر طاعت نيست، مگر به يارى خدا».