الرحمن ٣٧

فَإِذَا انْشَقَّتِ‌ السَّمَاءُ فَکَانَتْ‌ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ‌

کپی متن آیه
فَإِذَا انْشَقَّتِ‌ السَّمَاءُ فَکَانَتْ‌ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ‌

ترجمه

در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ می‌دهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)!

|پس آن‌گاه كه آسمان شكافته شود و چونان چرمى سرخ و گلگون گردد

پس آنگاه كه آسمان از هم شكافد و چون چرم گلگون گردد.

پس آن‌گاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن مذاب و روان گردد (آن روز سخت هولناک از گنه پشیمان شوید).

و ناگهان آسمان بشکافد و چون چرمی سرخ رنگ و گلگون شود.

آنگاه كه آسمان شكافته شود، رنگى سرخ چون رنگ چرم خواهد داشت.

آنگاه که آسمان از هم بشکافد و چون گل سرخ و روغن گداخته باشد

پس آنگاه كه آسمان شكافته شود، و همچون اديم سرخ‌فام گردد

بدانگاه که آسمان شکافته شود، و گلگون گردد همچون روغن گداخته (حوادث هولناکی رخ می‌دهد که به گفتار در نمی‌آید).

پس آن‌گاه که آسمان از هم شکافد و چون ته‌مانده‌ی روغن زیتون گلگون گردد.

تا گاهی که بشکافد آسمان پس گردد گُلی‌رنگ چون روغن روان‌

When the sky splits apart, and becomes rose, like paint.

ترتیل:

ترجمه:

الرحمن ٣٦

آیه ٣٧

الرحمن ٣٨


سوره :	سوره الرحمن
نزول :	٤ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات :	٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِذا»: شرطیه است و جواب آن محذوف است و ممکن است در تقدیر چنین باشد: فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَآءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ، کَانَ مَا کَانَ مِمَّا لا تُطِیقُهُ قُوَّةُ الْبَیَانِ (نگا: آلوسی). «وَرْدَةً»: گُل سرخ. سرخ تیره. گلرنگ و گلگون. «دِهَان»: روغن داغ. چرم سرخ. برخی آن را جمع (دُهْن) یعنی روغنها گرفته‌اند. وجه شبه این که: آسمان در رنگ یا رنگارنگ بودن، به گُل و روغن مذاب، و یا این که از لحاظ رنگ به گُل، و از لحاظ گداختگی به روغن داغ تشبیه شده است. یعنی آسمان به رنگ سرخ درمی‌آید و همچون روغن داغ و مذاب روان می‌گردد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ يَوْمَ‌ تَشَقَّقُ‌ السَّمَاءُ... (۲) وَ انْشَقَّتِ‌ السَّمَاءُ فَهِيَ‌... (۲) إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ‌ (۲)

وَ أَذِنَتْ‌ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ‌ (۰)

تفسیر

تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ «37» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «38»

پس آنگاه كه آسمان شكافته شده، گلگون و مثل روغن گداخته در آيد، پس كدام يك از نعمت‌هاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ (37)

فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ: پس زمانى كه بشكافد آسمان و نزد اين حال ملائكه نزول نمايند، فَكانَتْ وَرْدَةً: پس گردد آسمان سرخ رنگ گل سرخ. اگرچه به الوان مختلفه است لكن غالب رنگ او سرخ باشد، كَالدِّهانِ‌: مانند روغنهاى‌

جلد 12 - صفحه 421

زيت سفيدى او بسرخى يا بزردى زند، و تشبيه آن به زيت از جهت آنست كه هر ساعت روغن زيت به رنگى مى‌نمايد، پس آسمان در آنروز مثل ورد باشد در لون و مثل دهان در اختلاف لون.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ (31) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (32) يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطانٍ (33) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (34) يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ (35)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (36) فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ (37) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (38) فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ (39) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (40)

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ (41) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (42) هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ (43) يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ (44) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (45)

جلد 5 صفحه 116

ترجمه‌

زود باشد كه بپردازيم بحساب شما اى دو گروه جنّ و انس‌