روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۶۹۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي الحسن بن محبوب عن علي بن الحسن بن رباط عن ابن مسكان عن الحلبي قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلْغُلاَمُ لَهُ عَشْرُ سِنِينَ فَيُزَوِّجُهُ أَبُوهُ فِي صِغَرِهِ أَ يَجُوزُ طَلاَقُهُ وَ هُوَ اِبْنُ عَشْرِ سِنِينَ قَالَ فَقَالَ أَمَّا اَلتَّزْوِيجُ فَصَحِيحٌ وَ أَمَّا طَلاَقُهُ فَيَنْبَغِي أَنْ تُحْبَسَ عَلَيْهِ اِمْرَأَتُهُ حَتَّى يُدْرِكَ فَيُعْلَمَ أَنَّهُ كَانَ قَدْ طَلَّقَ فَإِنْ أَقَرَّ بِذَلِكَ وَ أَمْضَاهُ فَهِيَ وَاحِدَةٌ بَائِنَةٌ وَ هُوَ خَاطِبٌ مِنَ اَلْخُطَّابِ وَ إِنْ أَنْكَرَ ذَلِكَ وَ أَبَى أَنْ يُمْضِيَهُ فَهِيَ اِمْرَأَتُهُ قُلْتُ فَإِنْ‏ مَاتَتْ أَوْ مَاتَ فَقَالَ يُوقَفُ اَلْمِيرَاثُ حَتَّى يُدْرِكَ أَيُّهُمَا بَقِيَ ثُمَّ يُحَلَّفُ بِاللَّهِ مَا دَعَاهُ إِلَى أَخْذِ اَلْمِيرَاثِ إِلاَّ اَلرِّضَا بِالنِّكَاحِ وَ يُدْفَعُ إِلَيْهِ اَلْمِيرَاثُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۴

و حسن بن محبوب، از علىّ بن حسن بن رباط، از ابن مسكان، از حلبى روايت كرده است كه گفت: به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم: پسرى ده سال از عمر او ميگذرد، و پدرش او را در كودكى به ازدواج واميدارد، آيا آن پسر در ده سالگى ميتواند همسر برگزيده پدرش را طلاق گويد؟ امام عليه السّلام فرمود: امّا تزويج پس امرى صحيح است، و امّا در خصوص طلاق پس زنش را براى او نگاه دارند، تا زمانى كه بالغ شود، و معلومش دارند او را طلاق گفته است، پس در آن وقت اگر به اين امر اقرار نمود، و آن را امضاء كرد طلاق بائن‏ است، و آن پسر اگر وى را بخواهد بايد دوباره خواستگارى و عقد كند، و اگر منكر شد و از امضاء آن امتناع كرد آن زن همسر او است. گفتم: پس اگر يكى از آن دو بميرد؟ فرمود: ميراث او توقيف مى‏شود، تا زمانى كه فرد باقيمانده بالغ گردد، پس او را بخدا قسم ميدهند كه جز رضايتش به اين نكاح چيزى او را بگرفتن ميراث وانداشته است. و آنگاه ميراث به او تحويل ميگردد.