روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۶۹۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي الحسن بن محبوب عن عبد العزيز العبدي عن عبيد بن زراره عن ابي عبد الله ع قال :

فِي اَلرَّجُلِ يُزَوِّجُ اِبْنَهُ يَتِيمَةً فِي حَجْرِهِ وَ اِبْنُهُ مُدْرِكٌ وَ اَلْيَتِيمَةُ غَيْرُ مُدْرِكَةٍ قَالَ نِكَاحُهُ جَائِزٌ عَلَى اِبْنِهِ فَإِنْ مَاتَ عُزِلَ مِيرَاثُهَا مِنْهُ حَتَّى‏ تُدْرِكَ فَإِذَا أَدْرَكَتْ حُلِّفَتْ بِاللَّهِ مَا دَعَاهَا إِلَى أَخْذِ اَلْمِيرَاثِ إِلاَّ رِضَاهَا بِالنِّكَاحِ ثُمَّ يُدْفَعُ إِلَيْهَا اَلْمِيرَاثُ وَ نِصْفُ اَلْمَهْرِ قَالَ فَإِنْ مَاتَتْ هِيَ قَبْلَ أَنْ تُدْرِكَ وَ قَبْلَ أَنْ يَمُوتَ اَلزَّوْجُ لَمْ يَرِثْهَا اَلزَّوْجُ لِأَنَّ لَهَا اَلْخِيَارَ عَلَيْهِ إِذَا أَدْرَكَتْ وَ لاَ خِيَارَ لَهُ عَلَيْهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۳

و حسن بن محبوب، از عبد العزيز عبدى، از عبيد بن زراره روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه دخترك يتيمى را كه در دامان تربيت دارد به ازدواج پسرش درمى‏آورد، در حالى كه پسر او بالغ است، و دختر يتيم بحدّ بلوغ نرسيده است، امام فرمود: نكاح او در باره پسرش جايز و نافذ است، و اگر آن پسر بميرد ميراث دختر از مال او جدا مى‏شود، و در كنارى قرار ميگيرد تا زمانى كه دخترك بحدّ بلوغ برآيد، پس چون بالغ شود، او را بخدا قسم ميدهند چيزى جز رضايتش بنكاح او را بگرفتن ميراث وانداشته است. و پس از آن،ميراث و نصف مهريّه به او تحويل مى‏شود، فرمود: پس اگر دختر قبل از رسيدن بمرز بلوغ و قبل از مردن شوهرش بميرد شوهر از او ارث نميبرد، زيرا دختر از آنجا كه عقد نكاحش فضولى بوده وقتى كه بالغ شود در برابر پسر داراى اختيار است، و ميتواند آن عقد را ردّ كند، ولى پسر در برابر دختر داراى خيارى نيست.