روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۲۸۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ وَلَاءِ الْمُعْتَق

في روايه عبيد الله بن علي الحلبي عن ابي عبد الله ع :

وَ أَنَّهُ ذَكَرَ أَنَ‏ بَرِيرَةَ كَانَتْ عِنْدَ زَوْجٍ لَهَا وَ هِيَ مَمْلُوكَةٌ فَاشْتَرَتْهَا عَائِشَةُ فَأَعْتَقَتْهَا فَخَيَّرَهَا رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِنْ شَاءَتْ تَقِرُّ عِنْدَ زَوْجِهَا وَ إِنْ شَاءَتْ فَارَقَتْهُ وَ كَانَ مَوَالِيهَا اَلَّذِينَ بَاعُوهَا قَدِ اِشْتَرَطُوا وَلاَءَهَا عَلَى‏ عَائِشَةَ فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ اَلْوَلاَءُ لِمَنْ أَعْتَقَ وَ صُدِّقَ عَلَى‏ بَرِيرَةَ بِلَحْمٍ فَأَهْدَتْهُ إِلَى‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَعَلَّقَتْهُ‏ عَائِشَةُ وَ قَالَتْ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ لاَ يَأْكُلُ اَلصَّدَقَةَ فَجَاءَ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ وَ اَللَّحْمُ مُعَلَّقٌ فَقَالَ مَا شَأْنُ هَذَا اَللَّحْمِ لَمْ يُطْبَخْ قَالَتْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ صُدِّقَ بِهِ عَلَى‏ بَرِيرَةَ وَ أَنْتَ لاَ تَأْكُلُ اَلصَّدَقَةَ فَقَالَ ص هُوَ لَهَا صَدَقَةٌ وَ لَنَا هَدِيَّةٌ ثُمَّ أَمَرَ بِطَبْخِهِ فَجَرَتْ‏ فِيهَا ثَلاَثٌ مِنَ اَلسُّنَنِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۷۲

عبيد اللَّه حلبى از امام صادق عليه السّلام نقل كرده كه فرمود: بريره كنيز عائشه قبلا نزد شوهر خود بود و كنيز بود عائشه او را خريد و آزاد ساخت، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله او را مخيّر ساخت كه اگر بخواهد نزد شويش بماند و اگر نخواست جدا شود، و صاحبانى كه او را فروخته بودند شرط كرده بودند كه اگر آزاد شود ولايش با ايشان باشد، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله نپذيرفت و فرمود ولاء آزاد شده با آزادكننده است. و براى بريره گوشتى به صدقه آوردند و او آن را به عنوان هديّه براى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرستاد، عائشه آن را بسقف آويخت و گفت: رسول خدا صلّى اللَّه‏ عليه و آله صدقه نمى‏خورد، پس رسول خدا (ص) وارد شد و گوشت را آويخته ديد پرسيد: قصّه اين گوشت چيست و چرا آن را نپخته‏ايد، عايشه گفت: اين صدقه است و براى بريره آورده‏اند، شما كه صدقه نمى‏خوريد، حضرت فرمود: اين براى بريره صدقه است امّا براى ما هديّه، سپس فرمود آن را پختند، و امام عليه السّلام فرمود: سه دستور در آن جارى گشت. (۱- اختيار زن شوهردار آزاد شده به فسخ نكاح. ۲- ولاء با كسى است كه آزاد كرده. ۳- حلال بودن صدقه‏اى كه صدقه‏گيرنده تصرّف كرده بعد بر بنى هاشم اهدا نموده است.)