روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۹۷
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ التَّعْقِيب
و كان امير المومنين ع يقول :
| من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۹۶ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۹۸ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۹
أمير المؤمنين عليه السّلام هر گاه از نماز زوال (يعنى نماز نافله ظهر يا شايد نماز ظهر) فارغ ميشد اين دعا را ميخواند: «اللّهمّ إنّي أتقرّب إليك بجودك و كرمك، و أتقرّب إليك بمحمّد عبدك و رسولك، و أتقرّب إليك بملائكتك المقرّبين، و أنبيائك المرسلين و بك، اللّهمّ لك الغنى عنّي، و بي الفاقة إليك، أنت الغنيّ و أنا الفقير إليك، أقلني عثرتي، و استر عليّ ذنوبي، و اقض اليوم حاجتي، و لا تعذّبني بقبيح ما تعلم به منّي بل عفوك يسعني وجودك». (يعنى: خداوندا بتو تقرّب مىجويم و وسيله ميسازم يا قسم ميدهم تو را به حقّ جود و كرمت و تقرّب مىجويم بتو بحقّ محمد كه بنده تو و رسول تو است و تقرّب ميجويم و وسيله مىسازم به پيشگاه تو فرشتگان مقرّبت را و پيغمبران مرسل تو را يا بحقّ ايشان و بحقّ ذات مقدّست، خداوندا تو از من بىنيازى و مرا به تو نياز است، توئى بىنياز و توانگر مطلق، و من فقير و نيازمند توام، از لغزشهايم درگذر، و گناهانم را بپوشان و آشكار مساز، و همين امروز حاجت مرا بر آورد، و مرا به سبب آنچه كه از قبايح افعال و اعمالم ميدانى عذاب نفرما بلكه بخشايش وجود تو مرا فرا گيرد و مرا همين بس است). آنگاه به حال سجده به خاك افتد و گويد: «يا أهل التّقوى، و يا أهل المغفرة، يا برّ، يا رحيم، أنت أبرّبي من أبي و أمّي و من جميع الخلائق اقلبني بقضاء حاجتي، مجابا دعائى، مرحوما صوتي، قد كشفت أنواع البلاء عنّي». (يعنى: اى خداوندى كه سزاوارى از تو بترسند، اى كه شايسته بخشيدن گناهان بندگانى، اى خوبى و نيكى محض، اى شفيق مهربان، تو از پدرم و مادرم و از همگى مردم بمن مهربانترى، مرا از درگاه خود چنان باز گردان كه حاجاتم را برآورده باشى و دعايم را مستجاب ساخته و بر آوازم رحمت كرده باشى، و بلاهاى گوناگون را از من باز گردانده باشى).
