روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۹۶
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ التَّعْقِيب
و قال امير المومنين ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۹۵ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۹۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۸
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: هر گاه كسى از شما از نماز فارغ شود بايد دستهايش را بسوى آسمان بلند كند و بكوشد و بدعا پردازد، عبد اللَّه بن سبا عرض كرد: يا امير المؤمنين مگر خداوند عزّ و جلّ در همه جا حاضر نيست؟ آن حضرت فرمود: بلى، گفت: پس چرا بنده هنگام دعا دستهايش را بسوى آسمان بلند مىكند؟ آن حضرت فرمود: مگر در قرآن اين آيه را نمىخوانى: وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ (يعنى: و روزى شما در آسمان است و بهشت و هر آنچه از قضا و تقديرات خير كه بشما وعده دادهاند در آسمان است) پس به اين ترتيب روزى را جز از محلّى كه آنجا واقع شده از كجا بايد طلب كرد، و محلّى كه روزى و آنچه خداوند عزّ و جلّ وعده فرموده همگى آسمان است.