روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۹۳۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت

و قال الصادق ع :

أَيُّمَا مُؤْمِنٍ‏ غَسَّلَ‏ مُؤْمِناً فَقَالَ إِذَا قَلَّبَهُ اَللَّهُمَّ هَذَا بَدَنُ عَبْدِكَ‏ اَلْمُؤْمِنِ‏ وَ قَدْ أَخْرَجْتَ رُوحَهُ مِنْهُ وَ فَرَّقْتَ بَيْنَهُمَا فَعَفْوَكَ عَفْوَكَ عَفْوَكَ‏ إِلاَّ غَفَرَ اَللَّهُ ذُنُوبَ سَنَةٍ إِلاَّ اَلْكَبَائِرَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۸

امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه مؤمنى كه مؤمن ديگرى را غسل ميدهد و در اثناى غسل ميگرداند اين دعا را بخواند: «اللّهمّ هذا بدن عبدك المؤمن و قد اخرجت روحه منه و فرّقت بينهما فعفوك عفوك عفوك» يعنى خدايا اين بدن بنده مؤمن توست كه روحش را از آن بيرون كرده‏اى و ميان آن دو جدائى انداخته‏اى پس پروردگارا از تو بخشايشت را در باره او ميخواهم و عفو ترا و عفو ترا ميخواهم. (شايد هر يك از عفوها براى موردى باشد مثلا در قبر يا در قيامت و در بهشت و شايد هم تأكيد در التماس و طلب)، خداوند گناهان يك سال او را مى‏آمرزد بجز گناهان كبيره‏اش.