روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۴۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ حَدِّ الْوُضُوءِ وَ تَرْتِيبِهِ وَ ثَوَابِه

و روي :

أَنَّ مَنْ تَوَضَّأَ فَذَكَرَ اِسْمَ اَللَّهِ طَهُرَ جَمِيعُ جَسَدِهِ وَ كَانَ اَلْوُضُوءُ إِلَى اَلْوُضُوءِ كَفَّارَةً لِمَا بَيْنَهُمَا مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ مَنْ لَمْ يُسَمِّ لَمْ يَطْهُرْ مِنْ جَسَدِهِ إِلاَّ مَا أَصَابَهُ اَلْمَاءُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۸

و روايت شده است كه هر كس وضو بسازد و نام خدا را ياد كند يا «بسم اللَّه» بگويد تمام بدنش پاك مى‏شود و از اين وضو تا وضوى ديگر كفّاره گناهان بين دو وضو خواهد بود، و هر كس نام خدا را نبرد از بدنش جز آن مقدار كه آب بآن رسيده پاك نميشود. (يعنى فقط آلودگى ظاهرى را پاك ساخته چون قصد قربت نداشته و پاكى معنوى نيافته است).