روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۷۵

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن جعفر بن محمد الاشعري عن عبد الله بن ميمون القداح عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

يَا عَلِيُ‏ مَنْ أَحَبَّكَ ثُمَّ مَاتَ فَقَدْ قَضى‏ََ نَحْبَهُ‏ وَ مَنْ أَحَبَّكَ وَ لَمْ يَمُتْ فَهُوَ يَنْتَظِرُ وَ مَا طَلَعَتْ شَمْسٌ وَ لاَ غَرَبَتْ إِلاَّ طَلَعَتْ عَلَيْهِ بِرِزْقٍ وَ إِيمَانٍ وَ فِي نُسْخَةٍ نُورٍ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۳۶

عبد اللَّه بن ميمون قداح از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه رسول خدا (ص) بعلى عليه السّلام فرمود. يا على هر كه تو را دوست بدارد و بميرد كار خويش را انجام داده (و يا بآرزوى خود رسيده) و هر كه دوستت بدارد و هنوز نمرده است او كسى است كه انتظار (سعادت خويش را) ببرد، و خورشيد طلوع و غروب نكند جز آنكه بروزى و ايمان بر او طلوع كند (و هر روز روزى و ايمان تازه‏اى بهره او گردد) و در نسخه‏اى بجاى «ايمان» «نور» ذكر شده.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۵۶

عبد اللَّه بن ميمون قدّاح از امام صادق عليه السّلام روايت مى‏كند كه پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به على عليه السّلام فرمود: اى على! هر كه تو را دوست بدارد و آن گاه بميرد وظيفه‏اش را به جاى آورده است، و هر كه تو را دوست بدارد و هنوز نمرده است منتظر باشد، و خورشيد فرا نيايد و نه فرو رود، مگر آنكه رزق و ايمان براى او برآيد. و در نسخه‏اى به جاى «ايمان» «نور» آمده است.