روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۷۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان جميعا عن ابن ابي عمير عن ابراهيم بن عبد الحميد عن عبيد الله بن علي الحلبي عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَ لَمْ تَرَ إِلَى اَلَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ‏ قَالَ يَعْنِي كُفُّوا أَلْسِنَتَكُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۴۷

از امام صادق (ع) كه در تفسير قول خدا عز و جل (۷۷ سوره نساء): «آيا نديدى آن كسانى را كه بدانها گفته شد دست خود را نگهداريد» فرمود: يعنى زبان خود را نگهداريد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۷۶

امام صادق عليه السّلام در باره قول خداى عز و جل: «مگر كسانى را كه بآنها گفته شد دستهاى خود را نگهداريد، نديدى، ۷۷ سوره ۴» فرمود: يعنى زبان خود را نگهداريد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۰۳

على بن ابراهيم روايت كرده است، از پدرش و محمد بن اسماعيل، از فضل بن شاذان و هر دو، از ابن‏ابى‏عمير، از ابرهيم بن عبدالحميد، از عبداللَّه بن على حلبى، از امام جعفر صادق عليه السلام در قول خداى عز و جل: «أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ» «۱» كه آن حضرت فرمود: «يعنى: زبان‏هاى خويش را باز داريد از سخن گفتن». و ترجمه ظاهر آيه اين است كه: «آيا نظر نكردى به سوى آنان كه گفته شد به ايشان، كه باز داريد دست‏هاى خويش را؟!».

(و بنابر تفسير حضرت عليه السلام از قبيل ذكر مسبّب است و اراده سبب، چه جنبانيدن زبان موجب جنبانيدن دست است.)

__________________________________________________

(۱). نساء، ۷۷.