روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۱۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد و سهل بن زياد جميعا عن ابن محبوب عن جميل بن دراج عن وليد بن صبيح قال :

شَكَوْتُ إِلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ دَيْناً لِي عَلَى أُنَاسٍ فَقَالَ قُلِ‏ اَللَّهُمَّ لَحْظَةً مِنْ لَحَظَاتِكَ تَيَسَّرْ عَلَى غُرَمَائِي بِهَا اَلْقَضَاءَ وَ تَيَسَّرْ لِي بِهَا اَلاِقْتِضَاءَ إِنَّكَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۵۹

از وليد بن صبيح گويد: به امام صادق (ع) شكايت كردم از اينكه از مردمى بستانكارم (و نمى‏دهند)، در پاسخ فرمود: بگو: بار خدايا نظرى بفرما كه بدهكاران من توان پرداخت يابند و من توان دريافت زيرا تو بر هر چه توانائى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۳۶

وليد بن صبيح گويد: بحضرت صادق عليه السلام از وامى كه از من بگردن مردمى است (و من از آنها بستانكارم و نميتوانند يا نميخواهند بدهند) شكايت بردم فرمود: بگو؟ «اللهم لحظة من لحظاتك تيسر على غرمائى بها القضاء و تيسر لى بها الاقتضاء انك على كل شى‏ء قدير» (يعنى بار خدايا نظرى فرما كه بدهكاران من توان پرداخت يابند و من توان دريافت، تو بر هر چيز توانائى).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۹۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد و سهل بن زياد، هر دو از ابن‏محبوب، از جميل بن درّاج، از وليد بن صبيح كه گفت: در نزد امام جعفر صادق عليه السلام شكايت كردم از قرضى كه از براى من بر مردم بود. فرمود: «بگو كه: اللَّهُمَّ لَحْظَةً مِنْ لَحَظَاتِكَ تَيَسَّرْ عَلى‏ غُرَمَائِي بِهَا الْقَضَاءَ، وَتَيَسَّرْ لِي بِهَا الِاقْتِضَاءَ؛ إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ؛ خداوندا! نِگريستنى از نگريستن‏هاى تو، آسان مى‏گردانى بر قرض‏داران من به آن ادا را، و آسان مى‏گردانى از برايم به آن خواستنى را. به درستى كه تو بر هر چيز توانايى».