ص ١٨
ترجمه
| ص ١٧ | آیه ١٨ | ص ١٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ»: کوهها را با او همآوا و همصدا کردیم (نگا: سبأ / ). کوهها را فرمانبردارش ساختیم و از منافع آنها برخوردارش کردیم. «الإِشْرَاقِ»: برآمدن خورشید. تابیدن خورشید به هنگام چاشتگاه. «الْعَشِیِّ»: شب هنگام. شبانگاهان (نگا: آل‌عمران / ، انعام / ، کهف / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۷ - ۲۹ سوره ص
- بيان آيات مربوط به اوصاف و اقوال داوود عليه السلام : تسبيح كوه ها و پرندگانبا او و...
- مراد از حكمت و فصلالخطاب كه به داوود عليه السلام داده شده بود
- معناى خشيت ، خوف و فزع
- و توضيحى درباره فزع داوود عليه السلام در ماجراى مراجعه دو خصم نزد او براىداورى
- بيان مطلب مورد نزاع در پيشگاه داودع
- قضاوت و حكم داوود عليه السلام و سپس استغفار و انابه او
- بيان اينكه مراجعه كنندگان نزد داوود ملائكه بوده اند و داستان مرافعهتمثل بوده و حكم ناصواب درعالم غيرواقعى گناه محسوب نمى شود
- مقصود از اينكه خداوند داوود عليه السلام را خليفه در زمين قرار داد
- عصمت باعث سلب اختيار نيست و توجه خطاب لا تتبع الهوى به داوود عليه السلام بلااشكال است
- احتجاج بر مسئله معاد با بيان اينكه خلق سماء و ارضباطل نيست
- احتجاج ديگرى بر معاد با بيان اينكه خداوند متقين و فجار را در يك رديف قرارنمى دهد.
- بحث روايتى : داستان مراجعه دو طائفه متخاصم نزد داوود عليه السلام و...
- داستان عاشق شدن داودع به نقل از تورات !
- فرمايشات امام رضاع در رد موهومات نسبت داده شده به داودع
- آنچه درباره شخصيت و سرگذشت داوود عليه السلام در قرآن آمده است
نکات آیه
۱ - کوه ها، تحت تسخیر خدا و رام او هستند. (إنّا سخّرنا الجبال)
۲ - کوه ها، در هر صبح و شام با داوود(ع) به تسبیح خدا مى پرداختند. (إنّا سخّرنا الجبال معه یسبّحن بالعشىّ و الإشراق)
۳ - داوود(ع) به طور مستمر به تسبیح خدا مى پرداخت. (إنّا سخّرنا الجبال معه یسبّحن بالعشىّ و الإشراق) تسبیح کوه ها همراه داوود(ع)، بیانگر این حقیقت است که خود آن حضرت نیز به این کار مى پرداخت. گفتنى است که ذکر صبح و شام مى تواند کنایه از استمرار عمل تسبیح باشد.
۴ - داوود(ع)، برخوردار از مقامى والا و ممتاز در پیشگاه خداوند (إنّا سخّرنا الجبال معه یسبّحن بالعشىّ و الإشراق) تسخیر کوه ها براى تسبیح گویى به همراه داوود(ع)، از عظمت و والامقامى این پیامبر حکایت مى کند.
۵ - همراهى کوه ها در تسبیح الهى با داوود(ع)، نمود قدرت و مقام معنوى آن حضرت (ذاالأید إنّه أوّاب . إنّا سخّرنا الجبال معه یسبّحن) جمله «إنّا سخّرنا الجبال...» مى تواند تعلیل براى «ذاالأید...» باشد; یعنى، داوود(ع) شخصیتى نیرومند در عبادت بود، زیرا ما کوه ها را با او همراه کردیم تا در صبح و شام با وى به تسبیح بپردازند.
۶ - شبانگاه و بامداد، بهترین وقت براى تسبیح پروردگار جهان (یسبّحن بالعشىّ و الإشراق) برداشت یاد شده مبتنى بر این دیدگاه است که تصریح به شبانگاه و بامداد به خاطر خصوصیت ویژه اى باشد که در آن دو زمان وجود دارد و قهراً این خصوصیت مى تواند حاکى از برترى و امتیاز آن دو وقت باشد.
۷ - کوه ها، داراى نوعى شعور و شناخت نسبت به خداوند (یسبّحن بالعشىّ و الإشراق)
موضوعات مرتبط
- تسبیح: آداب تسبیح خدا ۶; تسبیح خدا ۲، ۳، ۵; تسبیح در شب ۲، ۶; تسبیح در صبح ۲، ۶; وقت تسبیح ۶
- جمادات: شعور جمادات ۷
- خدا: حاکمیت خدا ۱
- داود(ع): تداوم تسبیح داود(ع) ۳; تسبیح داود(ع) ۲، ۵; مقامات داود(ع) ۴; مقامات معنوى داود(ع) ۵; نشانه هاى قدرت داود(ع) ۵
- کوهها: انقیاد کوهها ۱; تسبیح کوهها ۲، ۵; تسخیر کوهها ۱; خداشناسى کوهها ۷; شعور کوهها ۷
