الصافات ١٠٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۷ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!»

و چون او همراه پدر به [سنّ‌] كار و كوشش رسيد، گفت: اى پسرك من! من پيوسته در خواب مى‌بينم كه تو را سر مى‌برم. بنگر كه رأى تو چيست؟ گفت: اى پدر من! آنچه را دستور يافته‌اى انجام ده، اگر خدا بخواهد مرا از صابران خواهى يافت
و وقتى با او به جايگاه «سعى» رسيد، گفت: «اى پسرك من! من در خواب [چنين‌] مى‌بينم كه تو را سَرْ مى‌بُرم، پس ببين چه به نظرت مى‌آيد؟» گفت: «اى پدر من! آنچه را مأمورى بكن! ان شاء الله مرا از شكيبايان خواهى يافت.»
آن گاه که (آن پسر رشد یافت و) با او به سعی و عمل شتافت (یا در جهد و عبادت یا در سعی صفا و مروه با پدر همراه شد) ابراهیم گفت: ای فرزند عزیزم، من در عالم خواب چنین می‌بینم که تو را قربانی (راه خدا) می‌کنم، در این واقعه تو را چه نظری است؟ جواب داد: ای پدر، هر چه مأموری انجام ده که ان شاء اللّه مرا از بندگان با صبر و شکیبا خواهی یافت.
هنگامی که با او به [مقام] سعی رسید، گفت: پسرکم! همانا من در خواب می بینم که تو را ذبح می کنم، پس با تأمل بنگر رأی تو چیست؟ گفت: پدرم آنچه به آن مأمور شده ای انجام ده اگر خدا بخواهد مرا از شکیبایان خواهی یافت.
چون با پدر به جايى رسيد كه بايد به كار بپردازند، گفت: اى پسركم، در خواب ديده‌ام كه تو را ذبح مى‌كنم. بنگر كه چه مى‌انديشى. گفت: اى پدر، به هر چه مأمور شده‌اى عمل كن، كه اگر خدا بخواهد مرا از صابران خواهى يافت.
و چون در کار و کوشش به پای او رسید، [ابراهیم‌] گفت ای فرزندم من در خواب دیده‌ام که سر تو را می‌برم، بنگر [در این کار] چه می‌بینی؟ [اسماعیل‌] گفت پدر جان آنچه فرمانت داده‌اند، انجام بده، که به زودی مرا به خواست خداوند، از شکیبایان خواهی یافت‌
و چون [پسر] به حد كار و كوشش با وى- پدر- رسيد، گفت: اى پسركم، من در خواب مى‌بينم كه تو را گلو مى‌برم، بنگر تا رأى تو چيست؟ گفت: اى پدر من، آنچه فرمان يافته‌اى بكن، كه اگر خداى خواهد مرا از شكيبايان خواهى يافت.
وقتی که (او متولّد شد و بزرگ گردید و) به سنّی رسید که بتواند با او به تلاش (در پی معاش) ایستد، ابراهیم بدو گفت: فرزندم! من در خواب چنان می‌بینم که باید تو را سر ببرم (و قربانیت کنم). بنگر نظرت چیست؟ گفت: ای پدر! کاری که به تو دستور داده می‌شود بکن. به خواست خدا مرا از زمره‌ی شکیبایان خواهی یافت.
پس هنگامی که با او به سَعْی (میان صفا و مروه) رسید، گفت: «فرزندم! من بی‌گمان در خواب (چنان) می‌بینم که تو را بی‌چون سر می‌بُرَم. پس بنگر چه (در) نظر داری‌؟» گفت: «پدرم! آنچه را مأموری به انجام رسان! زودا اگر خدا بخواهد، مرا از شکیبایان خواهی یافت.»
تا گاهی که رسید با وی کوشش (یا دویدن را) گفت ای پسرک من همانا دیدم در خواب که می‌کشمت پس بنگر تا چه می‌بینی گفت ای پدر بکن آنچه را فرمان می‌شوی زود است بیابیم اگر خدا خواهد از شکیبایان‌


الصافات ١٠١ آیه ١٠٢ الصافات ١٠٣
سوره : سوره الصافات
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَری فِی الْمَنَامِ»: در خواب می‌بینم. مراد این است که در خواب به من فرمان داده شده است. چرا که خواب انبیاء وحی بشمار است (نگا: صفوه التفاسیر).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - اسماعیل(ع) به هنگام نوجوانى، در معیت پدرش ابراهیم(ع) به سعى و تلاش مى پرداخت. (فبشّرنه بغلم حلیم . فلمّا بلغ معه السعى)

۲ - اسماعیل(ع)، کمک کار پدرش ابراهیم(ع) در مسائل اجتماعى و زندگى (فلمّا بلغ معه السعى) از آمدن قید «معه» (در معیت او) برداشت یاد شده به دست مى آید.

۳ - خواب دیدن ابراهیم(ع)، مبنى بر ذبح فرزند نوجوانش اسماعیل (قال یبنىّ إنّى أرى فى المنام أنّى أذبحک)

۴ - ابراهیم(ع)، خواب خود را با فرزندش اسماعیل در میان گذاشت. (قال یبنىّ إنّى أرى فى المنام أنّى أذبحک)

۵ - مشورت و نظرخواهى ابراهیم(ع)، از فرزندش اسماعیل نسبت به ذبح وى (أنّى أذبحک فانظر ماذا ترى) از لحن جمله «فانظر ماذا ترى» (بنگر تا رأى تو چیست؟) نوعى نظر خواهى و مشورت استفاده مى شود. البته فلسفه این کار، استفاده ابراهیم(ع) از نظرات اسماعیل(ع) نبود; بلکه یا براى آزمایش فرزندش بود و یا به منظور زمینه سازى براى پذیرش بى تحمیل فرمان ذبح از جانب اسماعیل(ع)

۶ - ابراهیم(ع)، فرزندش اسماعیل(ع) را براى اجراى فرمان ذبح او آزمایش کرد و وى را براى سر بلند شدن در این آزمایش بزرگ آماده نمود. (أنّى أذبحک فانظر ماذا ترى)

۷ - مشورت و نظرخواهى - حتى در امر روشن و مسلم براى مشورت کننده - شیوه اى ارزشمند و بس والا در عرصه فکر و اندیشه (أنّى أذبحک فانظر ماذا ترى) برداشت یاد شده از آن جا است که براى ابراهیم(ع) تردیدى وجود نداشت که ذبح فرزندش یک مأموریت الهى و عملى خدا پسندانه است; ولى در عین حال این مسأله را با فرزندش در میان گذاشت تا شاید به صورت سنتى حسنه در میان مردم باقى بماند.

۸ - لزوم مشورت و نظرخواهى با نوجوانان، درباره مسائل مربوط به ایشان و نیز شخصیت دادن به آنان و احترام به نظرات آنها (أنّى أذبحک فانظر ماذا ترى)

۹ - اعلام رضایت و تسلیم اسماعیل(ع)، در مقابل فرمان قربانى شدن (قال یأبت افعل ما تؤمر)

۱۰ - ذبح فرزند (اسماعیل) براى ابراهیم(ع)، یک مأموریت الهى بود. (أنّى أذبحک ... قال یأبت افعل ما تؤمر)

۱۱ - مأموریت ابراهیم(ع)، به ذبح فرزندش از راه خواب بود. (یبنىّ إنّى أرى فى المنام أنّى أذبحک ... قال یأبت افعل ما تؤمر)

۱۲ - تسلیم و انقیاد کامل ابراهیم(ع) و فرزندش اسماعیل(ع)، در برابر فرمان خداوند (أنّى أذبحک فانظر ماذا ترى قال یأبت افعل ما تؤمر)

۱۳ - خواب، از راه هاى ارتباط پیامبران با مصدر وحى (خداوند) (إنّى أرى فى المنام أنّى أذبحک ... افعل ما تؤمر)

۱۴ - حجت بودن رؤیاى پیامبران در تکالیف الهى (إنّى أرى فى المنام أنّى أذبحک ... قال یأبت افعل ما تؤمر)

۱۵ - اسماعیل، مأموریت پدرش در رؤیا را مبنى بر ذبح کردن وى درک کرد. (إنّى أرى فى المنام أنّى أذبحک ... قال یأبت افعل ما تؤمر) برداشت یاد شده با توجه به این نکته است که حضرت ابراهیم(ع) تنها خواب خود را براى اسماعیل نقل کرد و از مأمور بودن خود سخنى به میان نیاورد; ولى اسماعیل(ع) این خواب را مأموریت الهى تلقى کرد و به پدر گفت: پدرجان مأموریت خود را انجام بده.

۱۶ - وعده شکیبایى اسماعیل(ع) به پدرش (ابراهیم(ع)) به هنگام انجام مأموریت ذبح (یأبت افعل ما تؤمر ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین)

۱۷ - ذبح شدن به دست پدر، امرى بس سخت و شایسته صبر و شکیبایى در نظر اسماعیل (یأبت افعل ما تؤمر ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین)

۱۸ - اسماعیل(ع) صبر و شکیبایى خود را در قربانى شدن به دست پدر، منوط به مشیت خدا دانست. (یأبت افعل ما تؤمر ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین)

۱۹ - بدون کمک و عنایت خداوند، صبر و شکیبایى در برابر آزمایش هاى بزرگ همچون کشته شدن در راه خداوند، ممکن نیست. (إنّى أرى فى المنام أنّى أذبحک ... قال یأبت افعل ما تؤمر ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین) مسأله ذبح اسماعیل(ع) - چنان که در آیه بعد به صراحت آمده است - یک آزمایش الهى بود. براین اساس، مشروط کردن موفقیت این آزمایش به مشیت و عنایت خداوند (ستجدنى إن شاء اللّه من الصابرین)، گویاى برداشت یاد شده است.

۲۰ - دلدارى اسماعیل(ع) به پدرش (ابراهیم(ع)) در ارتباط با دستور قربانى کردن او (یأبت افعل ما تؤمر ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین) اشاره اسماعیل(ع) به صبر و شکیبایى خویش در ارتباط با قربانى شدنش، مى تواند به منظور دلدارى به پدر خود (ابراهیم(ع)) باشد.

۲۱ - اظهار علاقه و محبت ابراهیم(ع) نسبت به فرزندش (اسماعیل) و احترام و اظهار تعلق اسماعیل(ع) نسبت به پدر (یبنىّ إنّى أرى فى المنام ... یأبت افعل ما تؤمر) برداشت یاد شده از تعبیر «یابنىّ» (پسرک من) و «یا أبت» (پدر من) به دست مى آید.

۲۲ - اجراى فرمان هاى خداوند و سربلندى در آزمایش هاى الهى، نیازمند صبر و شکیبایى است. (قال یأبت افعل ما تؤمر ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین)

۲۳ - صبر و شکیبایى، از ویژگى هاى صالحان (ربّ هب لى من الصلحین ... ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین) برداشت یاد شده از آن جا است که حضرت ابراهیم(ع)، از خداوند خواستار فرزندى صالح شد و خداوند به او، اسماعیل(ع) را عنایت کرد و این فرزند، خود را از صابران خواند.

۲۴ - صبر و شکیبایى اسماعیل(ع) در داستان ذبح شدنش به دست پدر، نشانه حلم و بردبارى او است. (فبشّرنه بغلم حلیم ... یأبت افعل ما تؤمر ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین) از ارتباط میان وصف شدن اسماعیل(ع) به حلم و بردبارى از سوى خداوند و مسأله شناساندن خود به عنوان فردى صابر و شکیبا، مى توان برداشت یاد شده را به دست آورد.

۲۵ - صبر و شکیبایى در دوران نوجوانى، امرى بس ارزشمند و سرنوشت ساز براى نوجوانان (فبشّرنه بغلم حلیم ... ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین)

۲۶ - صبر، صفتى بس ارزشمند و صابران، داراى جایگاهى رفیع در پیشگاه خداوند (ستجدنى إن شاء اللّه من الصبرین) این سخن اسماعیل(ع) که: «مرا از زمره صابران خواهى یافت» گویاى ارزش والاى صبر و رفعت مقام صابران است; زیرا او - که از بزرگان و پیامبر زادگان است - خود را در زمره صابران یافته است.

روایات و احادیث

۲۷ - «على بن موسى عن أبیه عن جدّه عن آبائه عن على(ع) قال: رؤیا الأنبیاء وحى;[۱] امام رضا(ع) ... روایت مى کند که امام على(ع) فرمود: رؤیاى پیامبران وحى مى باشد».

موضوعات مرتبط

  • ابراهیم(ع): احترام به ابراهیم(ع) ۲۱; انقیاد ابراهیم(ع) ۱۲; تکلیف ابراهیم(ع) ۱۰، ۱۱، ۱۵; دلدارى به ابراهیم(ع) ۲۰; رؤیاى ابراهیم(ع) ۳، ۵، ۱۱، ۱۵; فضایل ابراهیم(ع) ۱۲; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۴، ۵، ۶، ۹، ۱۱، ۱۶; محبت ابراهیم(ع) به اسماعیل(ع) ۲۱; مشاوره ابراهیم(ع) با اسماعیل(ع) ۵; نقل رؤیاى ابراهیم(ع) ۴; یاور ابراهیم(ع) ۲
  • اسماعیل(ع): ادراک اسماعیل(ع) ۱۵; امتحان اسماعیل(ع) ۶; انقیاد اسماعیل(ع) ۱۲; بینش اسماعیل(ع) ۱۸; تلاش اسماعیل(ع) ۱; دلداریهاى اسماعیل(ع) ۲۰; ذبح اسماعیل(ع) ۳، ۵، ۶، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۵، ۱۶، ۲۴; رضایت اسماعیل(ع) ۹; صبر اسماعیل(ع) ۱۶، ۲۴; فضایل اسماعیل(ع) ۱۲; قصه اسماعیل(ع) ۱، ۲، ۵، ۶، ۹; قصه ذبح اسماعیل(ع) ۲۰; منشأ صبر اسماعیل(ع) ۱۸; نشانه هاى حلم اسماعیل(ع) ۲۴; نقش اسماعیل(ع) ۲; نوجوانى اسماعیل(ع) ۱; وعده هاى اسماعیل(ع) ۱۶
  • امتحان: امتحان با شهادت ۱۹; صبر در امتحان ۱۹، ۲۲
  • انبیا: حجیت رؤیاى انبیا ۱۴; حقیقت رؤیاى انبیا ۲۷; زمینه تکلیف انبیا ۱۴; نقش رؤیاى انبیا ۱۳
  • تکلیف: صبر در عمل به تکلیف ۲۲
  • خدا: آثار امدادهاى خدا ۱۹; آثار لطف خدا ۱۹; آثار مشیت خدا ۱۸; امتحانهاى خدا ۶، ۲۲; اوامر خدا ۱۰، ۱۲
  • روانشناسى: روانشناسى تربیتى ۸
  • سرنوشت: عوامل مؤثر در سرنوشت ۲۵
  • صابران: فضایل صابران ۲۶
  • صالحان: صبر صالحان ۲۳; ویژگیهاى صالحان ۲۳
  • صبر: آثار صبر ۲۵; ارزش صبر ۲۵، ۲۶; منشأ صبر ۱۹
  • فرزند: سختى ذبح فرزند ۱۷
  • مشاوره: ارزش مشاوره ۷
  • نوجوانان: احترام به نوجوانان ۸; اهمیت مشاوره با نوجوانان ۸; حفظ شخصیت نوجوانان ۸; روش برخورد با نوجوانان ۸
  • نوجوانى: صبر در نوجوانى ۲۵
  • وحى: اقسام وحى ۱۳، ۲۷

منابع

  1. أمالى شیخ طوسى، ج ۱، ص ۳۴۸; تفسیر برهان، ج ۴، ص ۳۲، ح ۱۰.