آل عمران ٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

معبودی جز خداوندِ یگانه زنده و پایدار و نگهدارنده، نیست.

خداست كه هيچ معبودى جز او نيست و زنده‌ى پاينده است
خداست كه هيچ معبودِ [بحقى‌] جز او نيست و زنده [پاينده‌] است.
خدای یکتاست که جز او خدایی نیست که زنده و پاینده ابدی است.
خدای یکتا که جز او هیچ معبودی نیست، زنده و قائم به ذات [و مدبّر و برپا دارنده ونگه دارنده همه مخلوقات] است.
اللّه است كه هيچ خدايى جز او نيست، زنده است و پاينده است.
خداوند است آنکه جز او خدایی نیست و زنده پاینده است‌
خداى يكتا جز او خدايى نيست، زنده و پاينده است.
جز خدا، خدائی نیست و او زنده (به خود) و متصرّف (در کار و بار جهان) است.
خدا، (که) هیچ خدایی جز او نیست، زنده و بسی پاینده و نگهدارنده و ارزنده است.
خدا که نیست خدائی جز او زنده پاینده‌


آل عمران ١ آیه ٢ آل عمران ٣
سوره : سوره آل عمران
نزول : ٣ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْحَیُّ»: زنده جاوید و باقی پایدار. «الْقَیُّومُ»: نگهدار جهان و گرداننده امور آن. واژه (الْحَیُّ) و (الْقَیُّومُ) صفت یا بدل، و یا خبر مبتدای محذوف می‌باشند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - معبودى جز خداى یگانه، زنده و پاینده نیست. (اللّه لا اله الاّ هو الحىّ القیّوم) قیوم به کسى گفته مى شود که همواره بوده و هست. (تفسیر روح المعانى، ج ۳، ص ۸)

۲ - تنها خداوند باید عبادت شود. (اللّه لا اله الاّ هو)

۳ - خداوند حىّ (زنده) و قیّوم (پاینده) است. (اللّه لا اله الاّ هو الحىّ القیّوم)

۴ - برپایى و دوام هستى، متکى به خداوند است. (اللّه لا اله الاّ هو الحىّ القیّوم) قیوم به کسى گویند که: خود پابرجا بوده و نگهبان و قوام بخش همه چیز باشد (مفردات راغب).

۵ - تنها خداوند، زنده اى است قائم به ذات خویش. (اللّه لا اله الاّ هو الحىّ القیّوم) قیوم به کسى گویند که: بدون اتّکا به غیر، پایدار باشد. (روح المعانى) حصر در برداشت فوق، بنابراین اساس است که «الحىّ القیوم» خبر براى «اللّه» باشد.

۶ - معبود، باید زنده و قائم به ذات باشد. (اللّه لا اله الاّ هو الحىّ القیّوم) دو صفت حىّ و قیّوم، اشاره به علت حصر عبودیّت به خداوند است; یعنى تنها زنده قائم به ذات مى تواند معبود باشد.

۷ - خداوند، بى نیاز از دیگران (اللّه ... الحىّ القیّوم) قیوم (قائم به ذات)، یعنى کفایت ذات در قوام خویش; و این معنا مستلزم بى نیازى از غیر است.

۸ - خداوند، تنها مدبّر و نظم دهنده هستى (اللّه ... القیّوم) قیوم به کسى گویند که: خود پابرجا بوده و نگهبان و قوام بخش همه چیز باشد. (مفردات راغب.)

موضوعات مرتبط

  • آفرینش: تدبیر آفرینش ۸ ; نظام آفرینش ۸ ; وابستگى آفرینش ۴
  • اسماء و صفات: حىّ ۱، ۳، ۵ ; قیوم ۱، ۳، ۴، ۵ ; صفات جمال ۷
  • توحید: توحید افعالى ۴ ; توحید ذاتى ۵، ۶ ; توحید عبادى ۱، ۲
  • خدا: بىنیازى خدا ۷ ; تدبیر خدا ۸
  • عبادت:۲
  • معبود: ویژگىمعبود ۶

منابع