الأعلى ١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۳۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

منزّه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!

نام پروردگار والايت را به پاكى بستاى
نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى:
(ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکی یاد کن.
نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار.
نام پروردگار بزرگ خويش را به پاكى ياد كن:
به نام پروردگارت که بلندمرتبه است، تسبیح گوی‌
نام پروردگار والاترت را- كه برتر از همه چيزهاست- به پاكى بستاى.
تسبیح و تقدیس کن پروردگار والا مقام خود را.
نام پروردگار -والاترین‌- خود را به پاکی بستای.
تسبیح گوی نام پروردگار خویش را آن برتر


سوره الأعلى آیه ١ الأعلى ٢
سوره : سوره الأعلى
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«سَبِّحْ»: منزّه‌دار. به پاکی یاد کن. تسبیح و تقدیس نما. «إسْمَ»: نام. مراد صفاتی است که با آن ما خدا را می‌شناسیم (نگا: جزء عمّ ترجانی‌زاده). ذات. یعنی ذات مقدّس او را از هر فعل و صفتی که لایق مقام و عظمتش نباشد، پاک و منزّه بداریم و از خیال و قیاس و گمان و وهم دورتر و برتر بدانیم (نگا: واقعه / و ، حاقّه / ). «الأعْلَی»: بسیار والامقام. بسیار بلند مرتبه.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - تسبیح خداوند و دور نگه داشتن نام هاى او از اوصاف ناروا، وظیفه اى الهى برعهده پیامبر(ص) (سبّح)

۲ - خداوند، از هر عیب و نقصى مبرّا است. (سبّح اسم ربّک) لزوم منزّه قرار دادن نام، بیانگر منزّه بودن صاحب نام است.

۳ - اعتراف به پاک بودن خداوند از هر عیب و نقصى، وظیفه اى الهى بر عهده همه انسان ها است. (سبّح اسم ربّک) خطاب «سبّح»، ممکن است ویژه پیامبر(ص) نباشد; گرچه روى سخن با آن حضرت است; زیرا مفاد آیات قرآن بدون توجه به آیه هاى قبل و بعد نیز مراد بوده و در محتواى عام خود قابل تمسک هستند.

۴ - نام خداوند، هرگز نباید با اثبات صفات ناشایست و سلب صفات بایسته، همراه شود. (سبّح اسم ربّک) تسبیح و تقدیس و تنزیه به یک معنا است (مصباح). مراد از تسبیح نام خداوند، پاک و دور از عیب معرفى کردن آن است که مستلزم چند چیز است: ۱. همراه نساختن نام خداوند با وصفى ناشایست; ۲. حمل نکردن نام او بر معنایى نادرست; ۳. سلب نکردن صفات نیکو از آن; ۴. به کار نبردن نام هاى اختصاصى خداوند براى غیر او; ۵. پرهیز از بى احترامى به نام هاى او. برداشت یاد شده به برخى از امور یاد شده نظر دارد.

۵ - لزوم پرهیز از حمل نام هاى خداوند، بر معنایى که زیبنده او نیست. (سبّح اسم ربّک)

۶ - لزوم پرهیز از هرگونه جسارت و بى احترامى، به نام هاى خداوند (سبّح اسم ربّک)

۷ - نام هاى اختصاصى خداوند، نباید بر غیر او نهاده شود. (سبّح اسم ربّک الأعلى) پاکیزه نگه داشتن نام خداوند، معنایى عام است و شامل نکته یاد شده نیز مى باشد.

۸ - هر نام که بر ربوبیت دلالت کند، ویژه خداوند است و بر غیر او روا نیست. (سبّح اسم ربّک)

۹ - باور به ربوبیت خداوند، زمینه ساز پرهیز از همراه ساختن نام او با هرگونه وصف ناشایست. (سبّح اسم ربّک)

۱۰ - تسبیح پیامبر(ص)، مایه رشد و تعالى او است. (ربّک)

۱۱ - خداوند، داراى برترین مقام ها و کامل ترین ویژگى ها است. (ربّک الأعلى) وصف «الأعلى» - به قرینه آیه بعد - به «ربّک» ارتباط دارد; نه «اسم ربّک».

۱۲ - اختصاص والاترین مقام ها به خداوند، دلیل لزوم تنزیه نام او از هر عیب و نقص است. (سبّح اسم ربّک الأعلى) وصف «الأعلى»، در مقام تعلیل براى «سبّح» است.

۱۳ - ملاک شایستگى اسامى و اوصاف براى خداوند، دلالت آنها بر بى عیب بودن خداوند و سازگارى شان با مقام والاى او است. (سبّح اسم ربّک الأعلى)

۱۴ - خداوند، داراى نام هایى منزّه از دلالت بر کمترین عیب و سازگار با مقام والاى او است. (سبّح اسم ربّک الأعلى)

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات: اعلى ۱۱
  • اقرار: اقرار به تنزیه خدا ۳
  • انسان: تکلیف انسان ها ۳
  • ایمان: آثار ایمان ۹; ایمان به ربوبیت خدا ۹
  • تسبیح: تسبیح خدا ۱
  • خدا: آداب تفسیر نام خدا ۵; اختصاصات خدا ۷، ۸، ۱۱، ۱۲; اعراض از بى احترامى به خدا ۶; اهمیت نام خدا ۶; تنزیه خدا ۲، ۱۴; تنزیه نام خدا ۱، ۴، ۵; توقیفیت نام خدا ۷، ۱۴; خدا و صفات ناپسند ۱، ۴; خدا و عیب ۲، ۳، ۹، ۱۲، ۱۳، ۱۴; خدا و نقص ۲، ۳; دلایل تنزیه خدا ۱۲، ۱۳; ربوبیت خدا ۸; زمینه تنزیه نام خدا ۹; کمال خدا ۱۱، ۱۲; مقامات خدا ۱۱، ۱۲; ملاک صفات خدا ۱۳; ملاک نامهاى خدا ۱۳; نام خدا ۸
  • ذکر: آداب ذکر نام خدا ۴; تعظیم ذکر نام خدا ۴
  • محمد(ص): تسبیح محمد(ص) ۱۰; تکلیف محمد(ص) ۱; عوامل تکامل محمد(ص) ۱۰

منابع